اغتشاش، ابزار سرکوبِ اعتراض!

 

سال هاست عواملی همواره موجب نرسیدن و یا خاموش شدن صداهای برحق اعتراضی و مطالبات عمومی و یا حداقل بخش قابل نگرشی از جامعه شده و می‌شود و اجازه نمی دهد پیگیری خواسته ها در چارچوب اصولی و منطقی خود جای گیرد.

از یک سو افراد، گروه ها، دسته ها و …. که پیشینه ای تاریک دارند و در اذهان عمومی خاطرات تلخ و زهرآلودی را زنده می کنند، همواره مسیر مطالبات و اعتراض های منطقی و معتبر را با سیاهی هایی که در دهه های گذشته بر عملکرد خود نشانده اند، گره می زنند و با گل آلود کردن آب، قصد ماهی گیری می کنند!

شبکه هایی که نام و یاد آن ها با خشونت، ترور، آتش افروزی، کشتار، بمب گذاری و … همراه است و یا شاهزاده ای که سرکوبی آزادی بیان و قلم و اختناق دوران پدر و پدربزرگ او نمی تواند هرگز از حافظه ی تاریخی مردم این سرزمین پاک شود، وارد معرکه شده، موجب بهانه های گوناگون می شوند و نمی گذارند صداهای حق طلب و عدالت جو به مقصد خود برسد.

از سوی دیگر آدمک هایی که ذهن و فکر آنان با تباهی و تاریکی، خودمحوری، تمامیت خواهی، ریا و… همراه است با تقدسی که از بد روزگار بر پیشانی تزویر چسبانده اند و هیچ باوری را با کوچک ترین زاویه با اعتقادات مطرود و منسوخ خود برنمی تابند، به میدان داری می پردازند و بنزین بر آتش افروخته شده می پاشند!

از جانبی دیگر شبکه های خبری موظف و مکلف شده ای که هر کلمه و جمله ای برآمده از زبان و یا قلم حق طلبان پاک نهاد و غیروابسته ای را به ابزاری برای پیشبرد اهداف مشخص شده ی خود مبدل کرده و در بوق هیاهو می دمند، آتش بیار معرکه می شوند و بهانه هایی را ایجاد می کنند که موجب خاموشی نقد و نظر ناب می‌شود، نیز صدای حق را در لابه لای گرد و غبارهای سیاسی قرار داده و به اصطلاح به جاده ی خاکی می زنند!

و اما……. در این گیرودار، آنچه به پستوهای سرد و خاموش روانه می‌شود، همان صداهای پاک و ناب نخستینِ برآمده از دل‌وجان‌هایی است که از سر صدق و صفا، مطالبات برحق خود را فریاد زده‌اند!

در این میانه از همه دردناک‌تر، اظهارات نابخردانه و تحریک‌آمیزی است که از زبان چند چهره‌ی طردشده با عناوینی همچون کارشناس و فعال اجتماعی!، رسانه‌ای می‌شود و بر خشم و نفرت همگانی می‌افزاید!