روزنه‌های نَقد که بسته شود، دروازه‌های برآشفتگی گشوده می‌شود

روزنه‌های نَقد که بسته شود، دروازه‌های برآشفتگی گشوده می‌شود

در هنگامه‌ای که بازار نقد کِساد و نَقاد به گوشه‌ی اِنزوا کِشانده می‌شود، اَنباشت ناگفته‌ها و نانوشته‌ها بر دروازه‌های برآشفتگی فشار می‌آورد و پدیدآورنده‌هایِ این چگونگی را به پَرتگاهِ بیزاری و خروشِ مردمان می‌اندازد.

برخی که همواره خود را تافته‌ی جدا بافته و خطِ قرمز می‌پندارند و فدا شدنِ کشور به‌پای‌خود را سزاوار می‌دانند، سَراَنجامی تَباه و سیاه دارند و بی‌گُمان روزی باید در پیشگاهِ مردمان، پاسخ دهند و به سزایِ کُنش و کِردار خود برسند.

شماری نیز بر این راهِ نادرست پافشاری می‌کنند که همه‌ی کارها و رویدادها باید پشتِ پرده‌هایِ تاریک، پنهان و در دِژِ تُهی از بیمناکیِ خود بماند تا ناگزیر به پاسخ نباشند و آن کنند که می‌کنند!

شماری دیگر برای کُنش گرانِ مردمی مَرزبَستگی می‌سازند و جز همراهانِ با باور و خیالِ نادرست خود، تلاش می‌کنند دیگران را به گوشه‌نشینی بکشانند که بی‌گُمان دَستاوردی جُز رویگردانیِ مردم از خود نداشته و ندارند. ازاین‌روی، رَوش اَندیشمندانه آن است که روزنه‌های نقد هَمواره گشوده باشد تا برآشفتگی‌ها خروشان نشود.