چهارشنبه‌سوری یا فرهنگ سوزی؟!

از سال‌ها پیش از انقلاب و در امتداد آن تاکنون، شُماری واپَس‌گرای واپَس‌مانده، هَمه‌ی تلاش خود را به کار برده و می‌برند که فرهنگِ ناب ایرانی را از رویه‌ی روزگار بِزُدایند با این اِنگاره‌ که این فرهنگِ شاد با پایه‌هایِ باورهایِ آنان در رویارویی است!

برای جایگزینیِ اندوه به‌جای شادی و رامش، چه برنامه‌ها که پیاده نکردند و چه هزینه‌ها که نپرداختند!

اَنگل زُدایی؛ پیش‌نیازِ هَمزیستیِ آرمانی

مردم همواره از پَدیده‌های ناپسندِ سَربارشده به زندگانیِ خود که زاییده‌ی  پِنداشت، رَفتار و گُفتارِ اَنگل‌های هَمزیست با آنان بوده و هست، رنج‌ها برده و دردها کِشیده و می‌کشند.