روان مردم را سوهان نزنید

نشریه‌ی جهان صنعت به‌نقل از رئیس سازمان نظام پزشکی از واکسن‌های چینی تاییدنشده‌ی خبر داده که درواقع با آب حوض تفاوتی نداشته است، اما مسئولان بهداشت و سلامت کشور این خبر را تکذیب کرده و در مورد اثربخشی مناسب واکسن‌های یاد‌شده به مردم اطمینان داده‌اند!

حال چنانچه رئیس سازمان نظام پزشکی حرفی غیرواقع زده و خط‌ و خطوط خاصی را دنبال کرده و یا اگر مسئولان امر راه و روش دروغ‌گویی را برای رهایی از بار مسئولیت خود برگزیده‌اند، باید تکلیف مردم در این زمینه روشن شود.

آیا جز دستگاه قضا برای شفافیت و برخوردهای قانونی، جایگاه دیگری برای رسیدگی به این مهم وجود دارد؟

حق مسلم مردم است که از عدلیه تقاضای دادخواهی داشته باشند و مدعی‌العموم به این موضوع ورود کند، درغیراین‌صورت دستگاه قضا باید در انتظار ضربه‌ی سنگینی به اعتبار و آبروی خود باشد.

آیا ما را با موش آزمایشگاهی یکی دانسته‌اند و یا به عقل و شعورمان توهین شده است؟

درهرصورت هر فردی در هر جایگاهی باید تبعات گفته‌های خود را تحمل کند و برای آن هزینه دهد تا از میزان تشویش‌ها و بی‌اعتمادی‌ها کاسته شود.

سخنی با شهردار و اعضای شورای شهر

با توجه به تجربیاتی که سال‌های طولانی در شهرداری شیراز به‌دست آورده‌ام و از سوی دیگر رصد و مطالبه‌گری‌های شهروندی که فرآیندی بیش از ۵۰ سال کار رسانه‌ای در پیشینه دارم، برآن شدم که خالصانه و منصفانه مطلبی را با شهردار و اعضای شورای شهر در میان بگذارم.

پیش از آن لازم است یادآور شوم و تاکید کنم که همانند همیشه، نه نیازی به شهرداری و شورای شهر داشته و نه همچون برخی از رسانه‌ای‌نماهای کاسب و تاجر قصد گرفتن امتیازی و رانتی دارم. اما آنچه بنابر تجربه و تحقیق و یقین در ذخیره دارم بدون هیچ چشم‌داشتی با هدف توسعه و تعالی شهر عزیزم شیراز که سال‌هاست به تصرف غریبه‌ها درآمده و از آنان زخم‌های عمیق و وسیع خورده است را در طبق اخلاص می‌نهم.

جناب شهردار و اعضای شورای شهر

چه باور داشته باشید و چه نداشته باشید، مافیای شکل‌گرفته طی سال‌های متمادی در این مجموعه‌ی وسیع و پُر در و دروازه، همواره کار خود را کرده و می‌کند و ساختار به‌گونه‌‌ای استوار شده که شهردار و اعضای شورای شهر، چندان تاثیری در روند امور نداشته و ندارند، حال چه راستی باشند و چه چپی و چه اصولگرا و چه اصلاح‌طلب و چه پیرو حزب کَریه و منفورِ باد و…..

همواره شبکه‌ی سالوسان، چاپلوسان،‌متملقان و مداحانِ شهردار و اعضای شورا، به‌محض ایجاد تغییرات، ناگهان تغییر کرده و با مدیحه‌سرایی‌هایی همچون «دیو چو بیرون رود، فرشته درآید» و …. با ادعای اینکه طرح‌های شگفتی در تنچه داریم و ….. افراد را آنچنان مجذوب و مغلوب خود می‌کنند که شاعران دربار پادشاهان باید پیش اینان لُنگ بیندازند!!

رفته رفته اشخاص ضعیف را دچار توهم، کبر، خودشیفتگی و … کرده و سرانجام بر خَر مُراد سوار می‌شوند و آن می‌کنند که کرده و می‌کنند!

همان‌گونه که حتی مشابه‌ی اینان توانستند رئیس جمهوری که مدعی نوکری و مستخدمی مردم بود را به نقطه‌ای برسانند که امروز با توهم‌زدگی خیال می‌کند تمام مردم جهان برای عکس گرفتن با او صف کشیده‌اند و سر از پا نمی‌شناسند!

سخن بسیار دارم که شاید در فرصت‌های آینده به آن‌ها بپردازم. اما همین یک نکته که سرمنشا اصلی تکبر، خودستایی و خودشیفتگی و در نهایت برقراری سیستم دیکتاتوری و خودکامگی است را به‌عنوان هشدار و خبردار! بازگو می‌کنم و کلام آخر اینکه:

من آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم / تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال