امضاءهای طلایی، مانع رشد تولید

افزایش ۳ برابری ظرفیت تولید الکل در کشور پس از شیوع کرونا

مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو با اشاره به اینکه پیش از شیوع کرونا ۳۵ شرکت به طور رسمی در کشور به تولید الکل مشغول بودند، گفت: این شرکت‌ها با یک سوم ظرفیت خود فعالیت داشتند که با شیوع کرونا و افزایش تقاضا ظرفیت این شرکت ها به ۱۰۰ درصد افزایش یافت.

به گزارش ایسنا، سید حیدر محمدی اظهار کرد: پیش از شیوع کرونا میزان تولید الکل در شرکت های تولیدکننده حدود روزانه ۵ هزار لیتر بود که هم اکنون بسته به میزان مورد نیاز تا ۱۵ هزار لیتر و حتی بیشتر افزایش یافته است که نشان از افزایش ۳ برابری تولید دارد.

وی خاطرنشان کرد: به منظور تسهیل روند تولید در استانها و کاهش بروکراسی اداری در سال جهش تولید، اختیارات قانونی به معاونت های غذا و داروی سراسر کشور به منظور صدور مجوزها تفویض شده است.

…………………………………………………………………………………………………………

تحلیل این خبر …….

پیش‌تر به موانع مختلف پیش‌روی تولید، رونق، توسعه و تعالی در کشور پرداختیم و از پدیده مفسده‌زای اختیاراتِ اداری انحصاری که به «امضاهای طلایی» شهره یافته‌اند، سخن به‌میان آوردیم.

نمونه بارزی که واقعیت این موانع و مفسده‌ها را به‌خوبی آشکار می‌کند، روند و رویه اخیر تولید الکل در سطح کشور و برداشتن سنگلاخ‌های سرسخت و مزاحم و زدودنِ زنگار تمرکزگرایی در سیستم اداری کشور بود که نه‌تنها منجر به خودکفایی در این مورد شد، بلکه زمینه صادرات الکل را نیز فراهم کرد.

به‌روشنی مشاهده می‌کنیم که به‌گفته مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، پیش از شیوع کرونا ۳۵ شرکت به طور رسمی در کشور به تولید الکل مشغول بودند و این شرکت‌ها با یک سوم ظرفیت خود فعالیت داشتند که با شیوع کرونا و افزایش تقاضا ظرفیت این شرکت ها به ۱۰۰ درصد افزایش یافت.

حال چنانچه سدهای مستحکم و دیوارهای بلندِ مانع‌تراشی، رانت‌سازی، انحصارگرایی، تمرکزخواهی و … از جلو پای دیگر تولیدکننده‌ها در بخش‌های مختلف برداشته شود، بدون تردید همانند تولید چندبرابری الکل در مدت‌زمان بسیار کوتاه، آنان نیز قادر خواهند شد که در زمینه‌های گوناگون کشور را به خودکفایی و رونق چشمگیر صادرات برسانند.

باید پرسید که درصورت وجود چنین محک ارزنده‌ای که تجربه موفقی را درپی داشته است، برخی اجازه نمی‌دهند حرکت کند و یا توقف تولید به شتاب‌بخشی و رونق مبدل شود و حاضر نیستند دل از امضاهای طلایی خود بکنند تا مردم نفس راحتی بکشند و با انگیزه‌های مثبت به آینده کشور خود امیدوار شوند؟!

آیا مانع‌تراش‌ها بر این تصور واهی هستند که تا پایان عمرشان می‌توانند به رویه انحصارخواهانه خود ادامه دهند؟! و آیا گسترش فقر و افزایش میزان فلاکت، آرامش خاطر و امنیت را از آنان نخواهد ستاند؟!