من آنچه شرط بلاغ است، با تو می‌گویم

چندی دیگر منتخبان مردم شیراز در مجلس یازدهم شورای اسلامی به عنوان نماینده‌ی مردم این کلان‌شهر پرآوازه بر صندلی‌های مجلسی که با هزینه‌کردهای نجومی از جیب مردم بنا شده است، تکیه خواهند زد و به‌طورمعمول این بار به حیات مجلسیِ خود خواهند پرداخت.

چه خوب است این آقایان به‌جای اینکه اول کار را درنظر گیرند، به آخر و عاقبت عملکرد خود بیندیشند، همان‌گونه که پیش‌ازاین حضراتی آمده و رفته‌اند و امروز پس از گذشت ایام، مردم شریف و نجیب این خطه‌ی ادب‌پرور و فرهنگ‌ساز، بهترین و منصفانه‌ترین قضاوت‌ها را نسبت به آنان دارند و با تیزبینی تمام، عملکرد آن حضرات را مورد نقد، بررسی و ارزیابی دقیق قرار می‌دهند.

بوده‌اند افرادی که خوب آمدند، اما بد رفتند و برخی نیز هم بد آمدند و هم بد و بدتر رفتند و البته معدودی نیز بد آمدند و در آخر، با مجلس به‌خوبی خداحافظی کردند.

آن نفوذگر و ثروتمندی که با آرای اتوبوسی، خود را به مردم مظلوم این شهر تحمیل کرد و هدفی جز مهره‌کاری در ادارات، ارگان‌ها و … نداشت و حاصل کارش تنها براندازی شایسته‌ها و شاخص‌های این شهر بود که بی‌تردید روزی و روزگاری باید تاوان عمل خود را بپردازد، هرچند که مانند عده‌ای خارج‌نشین شود و با پول‌های کثیف غارت‌کرده، به زندگی نکبت‌بار و بدون عزت و آبروی خود ادامه دهد.

همچنین آن افرادی که در ابتدا موجه می‌نمودند، با فریبکاری اطرافیان و چاپلوسانی که مگس‌وار همواره با تملق‌گویی از نجاست‌ها ارتزاق می‌کنند، سرانجام سرافکنانه و شرمسارانه صندلی خانه‌ی ملت را ترک کردند.

در این میان افرادی نیز بودند که شاید در ابتدا چهره‌ی متفاوتی از خود بروز می‌دادند، اما به‌اصطلاح عاقبت‌به‌خیر شدند و امروز با افتخار و سربلندی بین مردم این شهر به زندگی سرافرازانه و پاک خود ادامه می‌دهند  و…….

اما آنچه را که می‌توان در چند کلمه و یا جمله به‌صورت مختصر و مفید خطاب به تازه‌واردها به مجلس گفت، این است که چه بخواهید و چه نخواهید، بخش عمده و اصلی سرنوشت کاری شما را اطرافیان و نزدیکانی رقم خواهند زد که به‌احتمال، به آنان اطمینان بی‌حد و اندازه می‌کنید.  

به هرحال؛

 تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال