نوشته ی مردادماه سال ۱۴۰۰  اما حکایت همچنان باقی است!

خبرنگار کیست؟!

چند سالی است که روز و هفته‌ی خبرنگار در تقویم رسمی کشور مشخص شده و قرار بوده که در این ایام از مقام والای خبرنگار تجلیل شود! اما به‌راستی خبرنگار کیست و چه رسالت و ویژ‌گی‌هایی دارد؟

در این روز و هفته به‌طورمعمول دستگاه‌های حاکمیتی اقدام به برپایی جلسات و آیین‌هایی با همین عنوان کرده و از خبرنگاران فعال در دستگاه خود با اهدای هدایایی به‌شکل آشکار و پنهان، به اصطلاح تجلیل می‌کنند. حال خبرنگاران مورد نظر اینان چه کسانی هستند، بماند!…. گویی در این میانه تنها یک دادوستد دوجانبه صورت می‌گیرد و جایی نیز وجود ندارد که حتی یاد و نامی از خبرنگاران واقعی که بیشتر مُنتَقِد هستند تا مُبَلِغ، بکند و به نقش نقد و چالش‌های پیش‌برنده و سازنده وقعی بنهد!

البته نباید تعجب کرد که امروز با این وضعیت دردناک مواجه شده‌ایم، چراکه بعضی از رسانه‌های ما از ابتدای پیدایش خود، راه و رسم کاسبی و معاملات گوناگون را برگزیدند و کلبه‌های بی‌رونق خود را به کاخ‌های بی‌صفا و تنفرزا مبدل و با رانت رسانه‌ای همه چیز را به پای زراندوزی و…. قربانی کردند، هرچند که به مصداق ضرب‌المثل  تُرک‌های عزیز«عَمَلین دِر پاپیچین دِر» شده و مخاطبان خود را روزبه‌روز از دست داده و می‌دهند و این جایگاه والا را به ننگ و نفرتِ بی‌اعتمادی و ناباوری کشانده‌اند، اما عمق فاجعه فراتر از این حرف‌هاست، چراکه این روش و منش موجب تحریم‌های ظالمانه‌ی ضد حقوق بشری علیه خبرنگاران واقعی که همواره با تزویر و ریا، مداحی‌های شرم‌آور، چاپلوسی‌ها و سالوسی‌ها و…. مبارزه کرده و می‌کنند، شده و به‌قول معروف «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» دست در دست هم داده تا این اُسوه‌های شرف و شعور را به پستوهای انزوا و خاموشی بکشانند و در سخت‌ترین شرایط معیشتی قرار دهند.

ما به‌نوبه‌ی خود این روز و هفته را به خبرنگاران واقعی که امروزه کارشان به خطرنگاری مبدل شده و مردانه و شرافتمندانه با خبرفروشی، تیترفروشی، دلالی خبر و …. مبارزه‌ی جانانه می‌کنند، از ژرفای دل خجسته‌ باد می‌گوییم و برای این عزیزان گران‌سنگ، از پروردگار دانا و توانا خواستار سرافرازی و سربلندی بیش از پیش هستیم.