جای و جایگاه خود را پاس بداریم

جای و جایگاه خود را پاس بداریم

تمام داشته، آبرو، ارزش و پشتوانه‌ی ما در جای و جایگاهی است که به دست آورده‌ایم و همواره درگِرو پاسداشتِ آن و نفروختنِ به پَشیزهایی بوده و هست که بر سر راهمان نَهاده و می‌نَهند.

بی‌شَک اَرزشِ جایگاهی که هریک از ما در میانِ مردمان، بنا بر کار و پیشه و بایستگیِ خود به دست آورده‌ایم، بزرگ‌ترین و بالاترین داشته‌ی ما شُمرده می‌شود که رهایی‌بخشِ پایدارِ هر کَسی از تَنگناها در زندگانی است.

هَمراهی، هَمدَردی، هَم‌راستایی و هَمگامی با هَم‌میهنان در درازنایِ روزگاران، اَرزشمندترین داشته در رودررویی با آنان است که بی‌شَک، اکنون و آینده‌ی ما را پُشتیبانی می‌کند و پاینده می‌دارد.

آنان که بایستگیِ نِگهداری و نِگهبانی از خاک، داشته‌ها و آرامشِ کشور و آسایشِ هَم‌میهنان را دارند، کسانی که پروردگارِ دانا و توانا گونه‌ای از هنر را به هَستی‌شان بخشیده است،  کسانی که از اَندیشمندیِ چاره‌ساز برخوردارند، آنان که در نِوشتار و گُفتار، خامه‌ی  گِران‌سَنگ، پُرمایه و کارآمدی دارند و در یک سخن، هَمه‌ی هَم‌زیستان و هَم‌میهنان ما بایِسته است بنا بر هوشمندی و شایستگی، اَرزش‌های خود را پاس دارند و خدای‌ناکرده سَرگَشته‌ی بَداَندیشان و نیرنگ‌بازان نشوند و با خواسته‌های راستینِ مردمان، رویاروییِ ناروا نکنند تا به آرامش و خوش‌نامی جاویدان دست یابند.