بَر پیشانی پَدافندگرانِ میهنِ گرامی بوسه میزنیم
بیشَک جَنگ، سراسر آسیب است و تا چند سال پسازآن هم باید تاوانهای سنگین داد ولی در هنگام یورشِ یورشگران به میهنِ بهتر از جان، جُز پَدافند و ایستادگیِ روانی هیچ کار دیگری شایسته و خردمندانه نیست وَگَرنه بازی در زمین بیگانگان شُمرده میشود و پیامد دوری از خِرَد و اندیشه، پَشیمانی و باختن خواهد بود.
همانگونه که پدافندگرانِ ارزشمند و گرامی رودرروی دشمن میایستند و بهترین و گرامیترین داشتهی خود که جان شیرین است را بر کَف مینَهند، دیگر لایههای مردمی هم باید چهرهی پدافندی داشته باشند و دست در دست و همراه و همگام با رزمندگانِ اَرجمند، بهگونهای رفتار کنند و گُفتار داشته باشند که یورشگرانِ پَلید نتوانند کوچکترین بَهرهبرداری و بَهرهکِشی را بکنند.
همهی گُفتهها و نِوشتههای هَممیهنان در زمان جنگ باید اندیشمندانه باشد و برای دشمن بازدارندگی بسازد وَگرنه نامی جز ناسپاسی و پیمانشکنی را نمیتوان بر ناهمراهان نهاد.
نباید به بیریشهای که به کودک کُشی، دودمان کُشی و نژادپَرستی شناخته شده است، روادید داد که بدون هیچ آزرمی یاوهگویی کند و خواستار برگزیدن فرمانروایان کشور و دادن آزادی به ایرانیانی شود که پیشینهی هزاران سالهی پُر از سَرافرازی، آزادگی، سَربلندی و بالندگی دارند و بهخوبی توانسته و میتوانند چگونگی سَرنوشت خود را برگُزینند و نیازی به هیچ بیگانهی دَدمَنش و چپاولگری ندارند.
ایرانیان در درازنای تاریخ نشان دادهاند که هرگز به هیچگونه سَرباری تَن ندادهاند و همواره خواستار خودایستایی و ناوابستگی و دوستی با دیگر مردمان جهان و شادمانی بوده و هستند.
و در یک سُخن:
بر پیشانی درخشان هَمهی پَدافندگران میهن گِرامی بوسهی مِهر میزنیم و دستهای پاک و بیآلایش آنان را به گَرمی میفشاریم و به آنان میگوییم که سپاسدار جانفشانیهای سرافرازانه ی شما بوده، هستیم و خواهیم بود و بیشک برای همیشه با سربلندی، مانا و پایدار خواهید بود.
ثبت دیدگاه