کرونا و سنجش سواد در کشور

در گذشته‌های نه‌چندان‌دور افرادی را که تنها قادر به خواندن و نوشتن نبودند، بی‌سواد می‌دانستند اما در سال‌های اخیر میزان سواد انسان‌ها را بر اساس دانسته‌های آنان نسبت به مسایل بهداشتی، تغذیه، چگونگی سبک زندگی، رسانه‌ها و…. مورد سنجش قرار می‌دهند، به‌گونه‌ای که احتمال دارد یک فرد تحصیل‌کرده‌ی دانشگاهی را نیز به‌دلیل نادانسته‌های مورداشاره، بی‌سواد بدانند و در ردیف افراد خطرآفرین و زیان‌رسان به خود و دیگران جای دهند.

ظهور ویروس جهانی و مشکوک کرونا و تمهیدات و مراقبت‌های سفارش‌شده‌ی ویژه‌ی رهایی از آن و نحوه‌ی برخورد و میزان باور جوامع در این زمینه، گویا و نشانگر سطوح سواد در هر کشور است.

هرچند شعارها و برخوردهای ریاکارانه‌ی پوپولیستی کسانی که همواره بر امواج سیاست‌زدگی و جوِّ حاکم بر اجتماع سوارند، بسیاری از واقعیت‌ها را به تاریکی و اختناق کشانده و موجب غبارآلودگی‌های عقب‌نگه‌دارنده و به قهقری کشاننده‌ی بخش عظیمی از جامعه شده است، اما شرف انسانی و احساس نوع‌دوستی مانع از سکوت می‌شود و لزوم شکستن خاموشی‌های هولناک را گوشزد می‌کند.

در اینجا با ارایه‌ی گزارش‌هایی که از منابع موثق شنیده، دیده و خوانده‌اید، قضاوت را به شما مخاطبان فرهیخه می‌سپاریم و نسبت به تهدیدهایی که حال و آینده‌ی ما را احاطه کرده است، هشدار می‌دهیم.

• شمار بالایی از هموطنان رخت سفر بربسته و یا با ازدحام در اماکنی که ویژه‌ی خریدهای اضطراری نیست، حقوق عمومی را لگدمال کرده و می‌کنند.

• درعین‌حال لزوم قرارگرفتن در قرنطینه‌های خانگی، در شب چهارشنبه‌ی آخر سال شماری از هم‌وطنان ما با آتش و ترقه و … مصدوم و یا دچار نقص‌عضو شدند.

• شماری از متحجرانی که ظهور و بروز گروه‌های امثال داعش را هشدار می‌دهند، با خشونت تمام نسبت به بستن درهای اماکن زیارتی اعتراض و با اظهارات خرافی و غیرعقلانی، عکس‌العمل‌های تند از خود بروز دادند.

• صداوسیما مانند همیشه شماری از سلبریتی‌های لوده و بی‌هنر را میدان‌دار اظهارنظرهای ناشی از بی‌اطلاعی و نادانی کرد و ذهن و فکر مخاطبان خود را به ناکجاآبادها کشاند.

• فضای مجازی رهاشده و بدون متولی، جولانگاه اخبار و اطلاعات غلط، وحشت‌زا و خطرناک شده و دکان‌های جدیدی را نیز باز کرده است.

و…………

حال باید پرسید؛

متولی‌های آموزش‌های گوناگونی ازقبیل سواد رسانه‌ای، سواد بهداشتی و….، بودجه‌های تخصیصی را تاکنون چگونه و کجا هزینه کرده‌‌اند؟

کشور تا چه حدی به رشد اندیشه‌ها نیازمند شده است؟

به آموزش و پرورش تا چه اندازه‌ای بها داده شده و خروجی سال‌ها گذران عمر در دبستان‌ها و دبیرستان‌ها چه بوده است؟

رابطه‌ی دانشگاه‌های ما با جامعه و برآوردن نیازها و خروجی عملکرد آن‌ها چگونه و چه بوده است؟

و پرسش‌های بسیار دیگری که پاسخگو ندارد!