نکبتی که از فلاکت‌ها رونمایی کرد!

یورش کرونا به کشور در مرتبه‌ی نخست نشان داد که سازمان پدافند غیرعامل جز یک تابلو و عنوان بیش نیست و هیچ‌گونه آمادگی برای پیشگیری و مقابله با تهدیدهای گوناگون را ندارد، به‌گونه‌ای که در چند هفته‌ی اخیر سروکله‌ی مسئولان آن نیز در رسانه‌ها پیدا نشده و راهی را جز برگزیدن سکوت نیافته‌اند!

ندادن و نداشتن طرح و برنامه ازسوی بسیاری از سازمان‌ها، نهادها، دستگاه‌ها و … به‌منظور چگونگی سپری کردن دوران حصر خانگی عمومی نیز از دیگر رونمایی‌های این نکبت فراگیر بود که ثابت کرد مسئولان ما به جای پرداختن به اصل، فرع را چسبیده و رها نکرده و نمی‌کنند! و در یک کلام «خروجی کارهای آنان سردرگمی و بلاتکلیفی و…» است.

صداوسیما نیز با فیلم‌ها و سریال‌هایی که تاکنون بارها و بارها پخش تکراری شده است، به کسالت‌ها و بی‌حوصلگی‌ها افزوده و جز توصیه‌های مدام و پی‌درپی و البته لازم کار دیگری نمی‌کند.

از سوی دیگر چنانچه از غبار شعارزدگی‌ها و خروجی رفتارهای پوپولیستی برخی فرصت‌طلب، خود را برهانیم و واقع‌بین باشیم و از خودفریبی‌ها و خط قرمزهای حبابی دست برداریم، درمی‌یابیم که متاسفانه شمار بسیاری از اقشار جامعه ازنظر سواد بهداشتی در فقر شدید به‌سر می‌برند به‌‌نحوی‌که به‌طورمثال برای تهیه‌ی ماسک، خرید نان و …. نه رعایت فاصله می‌کنند و نه چگونگی مقابله‌ی واقعی با ویروس را می‌دانند و بر این باور هستند که فقط با یک ماسک از تمام بلایا مصون و محفوظ می‌مانند و اسفناک‌تر اینکه فرصت تعطیلات را به تهدید علیه سلامتی خود و دیگران مبدل کرده و راهی سفر می‌شوند!

رونمایی دیگر، لنگی سیستم توزیع اقلام ضروری در کشور است که تاکنون هیچ مسئولی پاسخ قابل‌قبول و منطقی به چگونگی وجود این فلاکت نداده است و می‌بینیم که در مورد احتکار ضدبشری رئیس یک اتحادیه‌ی صنفی در شیراز تنها به یک خط خبر از صداوسیما اکتفا و در پی آن ناگهان موضوع در سکوت مدفون می‌شود!

باید پرسید که با محتکران اقلام ضروری بهداشتی که در این وضعیت به‌طورکامل حیاتی است، چه کرده و می‌کنند؟!

آیا اقدام این انسان‌نماهای به‌مراتب پست‌تر از حیوان، قتل‌عام محسوب نمی‌شود؟!

از طرفی، چنانچه این‌همه تولید و کشف اقلام بهداشتی که در سیما نشان داده می‌شود، واقعیت داشته باشد، پس به کجا می‌رود و چگونه توزیع می‌شود و چرا در هیچ داروخانه‌ای موجود نیست؟!

و اما آنچه در صدر این فلاکت‌ها نشسته، بمباران شبانه‌روزی رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مخالف حاکمیت است که دلبستگان به خود را مفلوک کرده و به اضطراب، وحشت، افسردگی و وادادگی کشانده و تا مرز خودکشی نیز کشانده است!

این‌گونه رسانه‌ها با بی‌رحمی تمام از وضعیت موجود و نبود سواد رسانه‌ای تا می‌توانند سوء‌استفاده کرده و شماری از دلبسته‌های خود را تا مرز جنون برده و با صدور پی‌درپی امواج منفی، روح و روان آنان را متلاشی می‌کنند.

فضای مجازی داخلی هم جای خود را دارد و می‌بینیم که در حالت عادی همواره به تاخت‌وتازهای کاسب‌کارها، کینه‌توزی‌های سیاسی و … مبدل شده و این روزها هم که به اصطلاح «نگو و نپرس!».

 برخی در این فضا مانند زنبور عسل تنها روی گل‌های معطر می‌نشینند و از شهد گل‌ها بهره می‌برند و گروهی دیگر همچون مگس فقط پلیدی‌ها را برمی‌گزینند و در بیهودگی، بی‌خبری و … سیر می‌کنند و عمر می‌گذرانند!