این نوشته بهمن ماه ۱۳۸۹ منتشر و امرور به قالب جدید سایت نانوشته‌ها منتقل شه است

در این میانه برخی از نوکران بی‌چیز و بی‌مزد و مواجب! آنچنان به فقر خود می‌بالیدند که تصور بر این می‌رفت که فرهنگ فقرگرایی به زودی همه جا را فرا خواهد گرفت و بی‌چیزی همچون تاجی بر سر اینان چشم عالم و آدم را به خود خیره خواهد کرد.

اما ما که بخش عظیمی از جهان را مالکیم وجدانمان درد گرفت و به جهت رهایی از این درد بی‌امان برآن شدیم تا قسمتی از مال و منال خود را در پیشگاه جن و انس معرفی کنیم، باشد تا این درد بی‌‌همه‌چیز و بی ریشه ما را رها کند و بتوانیم شب‌ها سر را با آرامش بر بستر بنهیم.

در نخستین گام به اطراف خود نیم نگاهی انداختیم ( البته نه از نوع نیم نگاه‌های رانتی و …)، که دیدیم خوب، خیلی مال و اموال داریم چراکه آسمان با تمام ستارگان زیبایش و چشم‌انداز دلربایش در ید اختیار و مورد بهره‌مندی ماست که ثروت عظیمی است ( البته اگر مانند زمین‌خواران ما را به عنوان آسمان‌خوار معرفی و رسانه‌ای نکنند).

دیدیم که تمام پارک‌های زیبای شهر را داریم چراکه هرگاه هوس گردش و تفریح کنیم، بی‌هیچ مانعی از مناظر چشم‌نوازی که نوکرمان شهرداری، در این پارک‌ها برایمان ساخته و پرداخته است بهره می‌بریم و خود و خانواده (آقازاده‌ها) از این فضاهای سبز دلربا استفاده می‌کنیم و این نیز ثروت کمی نیست و هکتارها زمین صرف زمین‌خواری ما در آن‌ها صرف و خرج شده است.

آن طرف نیز اموالمان که شامل پرندگان زیبا در هوا با صدای گوشنوازشان، نسیم فرح‌بخش صبح‌گاهی، خوشید روشنی‌بخش و … را مشاهده کردیم که البته با هیچ کامپیوتر و ماشین حسابی نتوانستیم معادل ریالی و دلاری آن‌ها را به دست آوریم.

به هر حال این تنها گوشه‌ای از اموال ما مستکبرین سرمایه‌دار سرمایه‌خور سرمایه‌سوز است که فعلا به همین بسنده می‌کنیم تا در فرصت‌های دیگر بخش‌هایی از سرمایه‌های مادی و معنوی خود را در معرض افکار عمومی قرار دهیم، البته چنانچه تا آن زمان ما را به جرم همه‌چیزخوار راهی …. نکنند.

البته فرزندان صالح و مفید به حال جامعه، خانواده سالم و پرمهر و… نیز از جمله بدیهیاتی است که دیگر آن‌ها را در لیست اموال بی‌حد و حصر خود نمی‌آوریم.

و اینکه قلمکی هم داریم که گاه با چرخش آن عالم و آدم را …….که بیشتر از تمام اموال جای شکرگزاری به درگاه حق تعالی را دارد و امیدواریم خدای سبحان از گزند جن و انس مصونش بدارد.

به هر صورت به قول شاعر لطیف گوی ظریف پرداز وضعمان بد نیست و لقمه نانی داریم… الهی شکر.

و اما به حسین آقای زمین گداز زمین برانداز هم توصیه می‌کنیم به جای مبارزه با زمین‌خواری تلاش کند تا ذائقه این بندگان زمین‌خوار خدا را مثل موچه خوار، ماشین خوار، رانت خوار، روزنامه خوار و رسانه خوار، هتل خوار، باج خوار پنهان کار و…. تغییر دهد و اینهمه خلایق خار  خدا را اذیت نکند و عادتشان بدهد تا فقط نان و آب خوار بشوند.

(همه‌چیز دار)

ادامه‌ها دارد