لودگی و تقابلِ با طَنز

هر از چندی لوده‌ی پَشیزی یا برای خودنمایی و یا بنابر مأموریت، فرهنگ، زبان، تاریخ و پیشینه‌ی ایرانیان پاک‌نژاد را با فحاشی و توهین موردتهاجم قرار می‌دهد تا به خیال خام خود از این نمد کلاهی بدوزد، غافل از اینکه به بی‌آبروییِ سیاه کشیده می‌شود و ننگ را بر پیشانی خود می‌نشاند.

وجود این‌گونه لوده‌ها در آن‌سوی سکه‌ی فضای مجازی کم نیست و همچون ویروس‌های مخربی که گاهی به شماری از انسان‌ها یورش می‌برند، اینان نیز بوی تَعَفن خود را در این فضا پراکنده می‌کنند و موجب آزار روانی مردم می‌شوند.

شکی نیست که وقایع اخیر به جهانیان نشان داد یورش بیگانه به سرزمین مقدس ایران از سوی ایرانیان پاک‌نهاد با سختی و محکمی پاسخ داده می‌شود، ازاین‌روی حمله به فرهنگ و ادب این سرزمین اهورایی را نشانه گرفته و همچون سیاست‌بازانی که در طول تاریخ از اوباش و روسپیان برای رسیدن به مقاصد شوم خود سوءاستفاده می‌کرده‌اند، اینک نیز لوده‌های روسیاه و بَدنام را در فضای مجازی روانه کرده‌اند تا اَبلهانه به زبان، ادب و فرهنگ پارسی خدشه وارد کنند اما همواره بازخوردهای سنگینِ هم‌میهنانِ شرافتمندِ ما این دریوزگان بی‌ارزش و بی‌هویت را به زباله‌دان فضای مجازی انداخته و همواره بی‌هَمتایی و یَکتایی این فرهنگ و ادب را به رخ کشیده‌اند.

به فرموده فردوسی بُزرگ:

پی اَفکندم از نظم کاخی بُلند

که از باد و بارانش ناید گزند