آسیبهای دوسویهی کُهنه
با پَژوهش و بَررسی کُهن نِگاریهای سَدهی واپسین کشورمان به ریشهایترین انگیزهای که مایهی واپسماندگیهای دردآگین ما شده پی میبریم که همان آسیبرسانیهای دوسویهی دیرینهای است که شماری با هواخواهی و پارهای هم با نپذیرفتن و دشمنی با کشورداران، بر ما سَربار کردهاند، بهگونهای که هر دو سو در خُشکاندیشی و کورباوریهای بهدوراز خِردوَرزی و بَر پایهی رویه نِگریها و چیرگی سُهشها باهم یکسان بوده و هستند.
پاداندیشی و هماندیشی از روی کورباوری و بُزرگنماییها و یا کوچک شُماریهای نابخردانه و از سَر ناآگاهی، هر دو کشور را به گُمراهی میبرد و آیندهی ما را تیره و گَردآلود میکند و از آسودگی و آسایش شایسته بازمیدارد.
گویی همواره شُماری از مردم جُز سیاه و سپید توان دیدن رَنگهای گوناگون را ندارند و دلبسته و وابستهی همان میشوند که در پَهنه و گُسترهی دید آنان هَستی یافته و دُچار مَرزبَستگیِ نگاه و اندیشه شدهاند.
مردمانی که خود را در زندانِ بسته و تاریکِ کَژاندیشی انداخته و توان راهیابی به جهانِ بیپایان اندیشه را ازدست داده باشند، بیشَک سَرنوشتی تباه در پیش خواهند داشت و همچنان گروگان سُهشهای بَرآمده از نادانی و ندانمکاری خواهند ماند و هر دورانی برای آنان یکسان بوده و خواهد بود.
در یک سخن:
ثبت دیدگاه