تاختوتازِ دیرینهی زبان عربی به پارسیان
چندی است در بخشی از پیامهای سیمای جمهوری اسلامی، با نامِ «زبانِ معیار»، بهکارگیری واژگان بیگانه نکوهیده میشود که در نگاه نخست کاری پسندیده و نیکوست، ولی در این پیامها تنها بهکارگیری واژگانِ فرنگی زِشت اِنگاری میشود و هیچگونه نِگَروَرزی و سَرزَنشی به کاربُرد زبانِ یورشگرِ عربی که بیشتر گُفتهها و نوشتههای همگانی و سازمانی ما را دَربَر گرفته است، نمیشود.
شَکی نیست که هَمگی ما بایستگی داریم تا اندازهی شُدنی در گُفته و نوشتهی خود از واژگان ناب و پاک پارسی بَهرهبَرداری کنیم تا جایی که بتوان دانستهها و پِندارههای خود را به یکدیگر تَرابرده کنیم و برسانیم، هَرچَند یورش دیرینهی زبان عربی آنچنان بخشهایی از زبان ما را به چَنگ آورده و خود را سَربار کرده که گاهی بَرگَردانِ پِندارههای ما به پارسیِ ناب بسیار دشوار میشود و ناگُزیر به گَردن نَهادن و پذیرفتنِ آنها میشویم.
برای نمونه بیشترین واژههایی که داوَران و دادگَرانِ سازمانی در سامانهی دادگُستری ما به کار میبرند، عربی و ناپارسی است و به همین چِرایی و شَوَند، نارواگَری و بیدادگَریهای بسیاری را میبینیم و رنج میبریم، چراکه این واژگان برای مردمان، بیگانه و ناآشناست و بهسادگی با آنها بازی و یا دَستاویزی برای سوداگری میشود.
و سُخن پایانی:
ثبت دیدگاه