نادانی گَنج است!

بی‌شَک بدون بودش نادانان، بازارِ گونه‌های رنگارنگِ دَستبُرد، تاراج، چَپاول، چَپو، بَهره‌کِشی، زورگویی، سودجویی و …. دُچار بی روایی و ایستایی می‌شود و پایه و شالوده‌ی بیدادگری درهم می‌شِکند و بهشت راستین هستی می‌یابد.

نادانی و ناآگاهی در دل خود چاپلوسی، کُرنِش، بیم و تَرس، بی‌اَرزشی، پوچی و بیهودگی را جایگزینِ آدمی گَری و زندگی آبرومند و اَرجمند می‌کند و آدمیزاد را در جایگاهی بسیار پایین‌تر از چارپایان می‌نشاند.

نادانی و ناآگاهی اندیشه و هوش آدمیان را می‌زُداید و او را به هَستی یافته‌ای در پیشگاهِ چَنگ اَندازان، زورگویان و تازش گران، دِگَرگَشته می‌کند.

بنابراین بیخ و بُنیاد تمام پَستی‌ها، رَنج‌ها و دردهای گریبان گیر مَردمان، نادانی و ناآگاهی است که جُز تلاش برای زدودن این پدیده‌ی بدشگون و ناخُجسته، دَستیابی به جهانی پاک، دِل‌چَسب و دِل‌نِشین و رفتن به‌سوی والایی و آسودگی، راه دیگری پیش روی آدمیت نیست، ازاین‌روی باید با همه‌ی توان و دارایی خود برای رویش خِرَد و دانشِ راستین بکوشیم و فراموش نکنیم که هَستشِ هر یک نادان از دَه‌ها بُمب هسته‌ای تَرسناک‌تر، هراس‌انگیزتر و ویرانگرتر، ولی برای بهره کِشان و بیدادگَران، گَنجی بی‌مانند است.