«صداوسیما» زیرِ نِگینِ اُلیگارشی!

«صداوسیما» زیرِ نِگینِ اُلیگارشی!

سَرسِپردگیِ رسانه‌ای که باید میهنی و مردم‌گرا باشد به اُلیگارش ها، این روزها روشن‌تر نمایان می شود، تا جایی که «کاسه‌ی داغ‌تر از آش» شده و با شِگِردهایِ گوناگون به سَرکوبیِ «مذاکرات» می‌پردازد و تُندرویِ خود در مهرورزیِ به چین و روس و پاسداری از ویژه خواهی های خوگرفته‌ها به  هَستارِ کنونی را به بالاترین اندازه‌ی شُدنی رسانده است.

این رسانه‌ی یک‌سویه به شیوه‌ی پیوسته، سُخنانِ پیشینِ فَرمانروایانِ کشور را پخش و پراکنده و دستاویزی برای سیاه نمایی مذاکرات می‌کند و به نگهبانیِ چندوچونی و چگونگیِ نهش کنونی می‌پردازد.

با نگاه به هَستارِ کنونی درمی‌یابیم که گونه‌ای ناهَمسانی در اُلیگارش های کشورمان با ویژه خوارانِ کشورهایِ دیگر هَستی یافته که می‌تواند مایه‌ی فروریختنِ آنان شود، زیرا کوتاه بین تر از آن هستند که دریابند فرجامِ این ساختار، رسوایی، نابودی و سختیِ زیستن را برای شان پیش می‌آورد.

اُلیگارش های کشور ما هیچ‌گونه هَم‌آوایی و سازشی برای کاستن از دزدی‌های خود ندارند و با کورباوری، پایانِ راه خود را نمی‌بینند، ازاین‌روی تا مرزِ پایانیِ چپاول پیش می‌روند و سَراَنجام در این بازیِ هولناک به‌یک‌باره تمامِ هستی خود را می‌بازند.

اُلیگارش های کشور ما آن‌چنان سرگرمِ چپاول هستند که توانِ نگاه به راستینگی‌ها را ازدست داده‌اند و در جهان گُمان و پِنداشتِ یَخ‌بَسته‌ی خود به سَر می‌برند و از خَشم و بیزاری مردمِ گِرفتارشده در سَختی‌ها و رَنجِ کَمبودها و نَبودها، بسته به رفتارشان ناآگاه شده‌اند.

گویی سُخنِ زبانزدِ در کوچه و بازار، گاهی به‌راستی نمایان می‌شود که می‌گویند، «پول است، جان نیست که به‌سادگی بتوان ازدست داد!»