سخنی کوتاه

با درود

سپاس از خوانندگان گرامی که رهنمون‌های ژرف نگرانه ی شما ما را راهگشاست، برآن شدیم کوتاه‌سخنی را با گِران‌سَنگ‌های همراه داشته باشیم.

پاسداشتِ پارسیِ ناب، بایسته‌ی نه‌تنها ما بلکه تمام پارسی‌زبانان در پهنه‌ی گیتی است، ولی شوربختانه گاهی به دلیل ناآشنا بودنِ شماری از واژه‌ها به‌ویژه پاره‌ای که دیرزمانی از آفرینشِ آن‌ها در فرهنگستان نگذشته است و همچنین با درنگرآوردنِ برداشت‌های همگانیِ دست‌به‌دست گردانیده شده، ناچار به بازگوییِ واژه‌های بیگانه‌ی (عربی و انگلیسی) می‌شویم تا بتوانیم جان سخن را ترابرد کنیم.

به‌هرروی کوششِ ما در مرتبه‌ی نخست، به‌کارگیری واژگانِ نابِ پارسی است تا جایی که پِنداره‌های ساخته‌وپرداخته شده، دست ما را باز گُذارد و بیان را در تَنگناهای سَربار شده گرفتار نکند.

گفتار دیگر ….

درخواست ما از خوانندگانِ گران‌مایه، نگرش به هنگامه‌ی (سال و ماه) نوشتارها و بررسیِ جایگاه و چندوچونیِ دورانی است که هر نوشته در این تارنَما پخش و گُسترده شده است.