پای وابستگی روی گَلوی شایستگی!

 

مدت‌هاست که در فضاهای مجازی و حقیقی نسبت به خطر طالبان، داعش و … همه به یکدیگر هشدار می‌دهند و تهدیدهای گوناگونی را نیز در این زمینه برمی‌شمارند اما گویا کمتر از خطرات سهمگینی که در دهه‌های اخیر کشور را همانند گوشت قربانی کرده و هر شبکه‌ی مافیایی به نسبت زور و تیزی چاقوی خود یک تکه از آن را می‌بُرد، می‌پَزد و می‌خورد و …..، سخن به میان می‌آید!

 

 

 

با تغییر دولت، هجوم سهم خواهانی که در جناح‌ها و شبکه‌های سیاسی مُبهم و مَجهول و حتی مَجعولِ شهرت یافته به اصلاح‌طلبی و اصولگرایی، رئیس‌جمهور جدید را مورد تاخت‌وتازهای مغولانه قرار داده و درعین‌حالی که وی هم پیش و هم پس از انتخابات، نام دولت خود را «وفاق ملی» گذاشته و بارها یادآور شده که ملاک و معیار او برای انتخاب وزرا و … شایستگی است و نه وابستگی، اما گویی مسخ‌شده ها در باورهای سیاسیِ منفور و مطرود شده‌ی جامعه، دست‌بردار نیستند و خود را سهامدار شرکت سهامی مدیریتیِ ساخته‌وپرداخته شده‌ی شبکه‌های شکل‌گرفته‌ی سهم خواهی می‌دانند و کشور را جزء ارث پدری خود فرض کرده‌اند!

 

 

در شهر و استان ما نیز وجه تَشابهی بین دکتر پزشکیان و دکتر ایمانیه وجود دارد و آن نیز سهم خواهانِ چپی و راستی هستند که برخی چندی پیش به عنوان اصولگراهای مسلمان تر از پیامبر (ص)، برای نامزدهای انتخابات مجلس، به‌اصطلاح ائتلاف راه انداختند تا وابسته‌ی خود را جایگزین استاندار شیرازی فارس کنند و امروز نیز محوشده‌ها در شبکه‌هایی که خود را اصلاح‌طلب می‌نامند، تمام تلاششان را مصروفِ جایگزینیِ وابسته‌ها و تأمین‌کننده‌های منافعشان می‌کنند تا بتوانند لقمه‌های چرب را به شکم سیری‌ناپذیر خود روانه کنند!

 

 

و اما ….

 

شرم‌آورترین و درعین‌حال تَمَسخُرآمیزترین بخش این داستانِ همیشگی، اَعمال، رفتار و گفتارِ لات‌ها و نوچه لات‌های سیاست زده است که برخی صرفاً گماشته‌های بی‌مزد و مواجبِ فریب‌خورده هستند و جز هوار کشیدن کار دیگری بَلَد نیستند!