شایسته طلبی یا سهم خواهی!؟

 

 

با نگاهی اجمالی به وعده‌های انتخاباتی دکتر پزشکیان و اینکه به دنبال وفاق ملی و شایسته‌سالاری و … است، با آنچه از خواسته‌های ستادهای انتخاباتی وی مشاهده می‌شود، درمی‌یابیم، فاصله‌های بسیاری وجود دارد که احتمال تکرار سریال‌های کسالت‌بار اصلاح‌طلبی بی‌محتوا و اصولگرایی بی‌مایه بازهم گریبان ملت را بگیرد و سفارشی‌های ویژه! جایگزین شایسته‌ها و کارآمدها شوند.

 

 

 

جای تأسف بسیار است که همواره پس از هر انتخابات، ماه‌ها وقت ملت تلف شده و آنچه باید برای مردم انجام شود، به گورستانِ فراموشی سپرده می‌شود و حضرات سهم خواه در پی تقسیم غنائم جنگی (انتخاباتی) با یکدیگر به رقابت می‌پردازند!

 

از سوی دیگر مَگَسان دور شیرینی نیز به‌محض اینکه احساس کنند، مسئولی احتمال رفتن و … دارد، با بی‌شرمی تمام، تعریف و تمجیدها و سرخم کردن‌های دیروز را مبدل به بی‌اعتنایی و حتی ستیز با وی می‌کنند تا بلکه از این نمد برای خود کلاهی بدوزند!

 

 

در مورد این جماعتِ هم نابخرد و هم نان به نرخ روز خور، چه به‌جا و درست گفته‌اند که «خلایق آنچه لایق!» و چه صدمات و ضربه‌هایی تاکنون ملت و کشور از این پشیزهای ذلیل و ضعیف، خورده‌ که اغلب غیرقابل‌جبران بوده است.

 

 

 

این‌گونه بی‌مقدارهای بی‌ریشه، حتی از مگس و خرمگس هم بی‌ارزش‌تر هستند، چراکه مگس پس از میل کردنِ نجاست و یا شیرینی، سیر می‌شود اما این پسماندهای آویزان به قبای صاحب‌های مقام و منصب، از نجاست‌خواری خود هرگز سیر نمی‌شوند.

 

 

و اما …. در این میانه همواره سروکله‌ی لات‌ها و نوچه لات‌های سیاست زده نیز پیدا می‌شود و چه در فضای مجازی و چه در محافل و مجالسی که سهام واگذار می‌کنند، به چاپلوسی و تملق‌گویی و تحقیر و توهین کردنِ به دیگران می‌پردازند و از این راه همیشه شکم گندیده‌ی خود را پر می‌کنند که ما را به یاد شعبان بی‌مخ‌ها و پری بلندهای زمان کودتا می‌اندازد و مجبور می‌شویم در قیاس با پلیدی و پلشتیِ لات‌های سیاست‌باز امروزی از آنان به نیکی یاد کنیم!