تاخت‌وتاز زَهر به خوراکی‌های ما ….

 

افزایش هولناک بیماری‌های کُشنده‌ای مانند سرطان، به تک‌تک ما هشداری جدی می‌دهد که در شیوه‌ی زندگی خود کنکاش کنیم و در مورد یورش‌های مغولانه ی سودجویان به تندرستی اقشار جامعه بیندیشیم و به آنچه می‌خوریم و می‌آشامیم دقت و توجه لازم داشته باشیم.

 

 

درزمینهٔ تندرستی با وضعیت (کی به کیه!) روبه‌رو هستیم و دستگاه‌های مسئول و متولی این امرِ بسیار پُراهمیت، آن‌گونه که بایدوشاید به وظایف قانونی، شرعی، اخلاقی و حتی عرفی خود چندان پایبندی ندارند و در یک جمله می‌توان گفت که سود و انباشت پول و ثروت، تمام اموری که به زندگی انسان‌ها بستگی هم مستقیم و هم غیرمستقیم دارد را زیر پای مخوف خود له می‌کند.

 

انواع و اقسام سَم‌های خطرناک، سبزی و صیفی‌جات و میوه‌های مصرفی ما را به اسارت خود درآوره، تولید محصولات تراریخته سال‌به‌سال در حال افزایش و گسترش است و …..

 

در مورد افزایش موذیانه و خطرناک آلودگی هوا، گویی مسئول و مسئولیت‌پذیری وجود ندارد و مدیریت تنها در جمع‌آوری و گرفتن پول و افزایش بودجه‌های سازمانی تعریف و خلاصه شده است!

 

دوچرخه، این وسیله نقلیه‌ی پاک و تندرستی آفرین نیز از سوی افکار متحجرانه و کپک‌زده به گورستانِ انبارهایِ رانتی منتقل شد.

 

اعصاب و روان انسان‌ها به‌پای سیاست‌بازی و سیاست زدگی از سوی سیاست نَداران قربانی می‌شود و بسیاری از جرائم در این زمینه‌ها با پول قابل حل‌وفصل شده است!

 

و کلام آخر اینکه:

 

منتقدان در این زمینه‌ها نیز تکلیفی مشخص دارند که نَگو و نَپُرس!