آموزههای انتخابات اسفندماه سال پیشِ شیراز
انتخابات نیمهتمام مجلس در اسفندماه سال پیشِ شیراز، آموزههایی دارد که چشمپوشی از آنها بهیقین ما را به بیراهههای بنیان افکن میکشاند و از مسیر اصلی گمراه میکند.
برابر روال مطرود و مذمومِ برخی که همواره بر روش و منشِ وارونهگویی و شعاردرمانی تکیه زده و هر نوبت به نسبت نوبت پیشین به میانگین تضعیف و تزلزل خود اضافه میکنند و هر گناهی را به گردن نظرات مخالف با منویات شخصی و باندی میپندارند و هیچ تلاشی را ندارند تا از حصر دورنی و میلههای آهنین خودساخته خارج شوند، شاهد و ناظر گزافهگوییهای افرادی بودیم که همیشه با دشمن فرضی در حال نبرد هستند و تمام بدبختیها را منتج از دشمنیهای او برمیشمارند!
رفتار و گفتار این گونه افراد، مصداقِ خرافهای است که در قدیم بادیهنشینان هنگام شنیدن سروصدا از دور در شبها، دور از چادر خود در صحرای برهوت، ریشسفید قبیله فریاد میزد: «دور شو….. کور شو….» و بر این باور بودند که راهزنان و یا اجنه و … از آنان دور میشوند!
آمار حدود پنجدرصدی از جمع واجدان شرایط رأی دادن به نفر اول راهیافته به مجلس، هشداری جدی است که نادیده انگاری آن پیامدهای آشکاری را دربر دارد و لزوم توجه به درصد بالایی از جامعه را گوشزد میکند.
اما نکتهی امیدوارکنندهای که دراینارتباط جلوه گری میکند، شکست لشکرکشیهای قوم و قبیلهای است و نشانگر روشن شدنِ اقوام شریفی است که این بار فریب وعدههای دروغین سوءاستفاده کنندهها از قومیت را نخوردند و با ریشهداران در این شهر و دیار همراه و همگام شدند و آمال و آرزوهای خود را در به رسمیت شناختنِ وظایف و اختیارات نمایندگی مجلس یافتند و نه نگاههای محدود و محصور قبیلهای.
خرسندی دیگر از این بابت است که نفوذکنندهها در شماری از ادارهها و سازمانهای دولتی و یا وابسته به دولت، در به اختیار گرفتن امکانات که حق عمومی است، سرخورده شدند و نتیجهای نگرفتند که امیدواریم برای دفعات بعد نیز چنین شود.
باید بهاندازهای رشد کنیم تا به این واقعیت برسیم که این نمایندگی دلها و همگامیهای خالصانه و بهدوراز ریا و تزویر با مردم است که افتخار میآفریند و افراد را به قدرت بینظیر و آسیبناپذیر ملت پیوند میزند و حال و آیندهی پذیرفتهشدهها را باثبات و استوار نگه میدارد.
ثبت دیدگاه