لیست ائتلاف یا باند مافیا!؟

 

مهم‌ترین عارضه‌ی قهرِ عمومی با صندوق‌های رأی، شکل‌گیری شبکه‌های مافیایی جداشده از مردم و متوهم است که هنوز در قرن گذشته سیر و خود را صاحب‌اختیار و همه‌کاره جامعه تصور می‌کنند.

 

 

 

 

شبکه‌هایی که انواع و اقسام نذرها را کرده‌اند تا از قهرِ ناراضی‌ها و متنفرشده‌ها  و مشارکت پایین، بهره‌جویی کنند و به‌اصطلاح از آب گل‌آلود ماهی گیرند و با تحمیل نماینده! همچنان بر خَرِ مراد سوار شوند و نخستین هدفی را که نشانه رفته‌اند، زدن مدیر بومی و اصیلی است که نه نیاز به رانت دارد و نه محتاج به قدرت پوشالی است، چراکه از خانواده‌ای برآمده که از گذشته‌های دور تاکنون چشم و دل سیر بوده و هستند و به سِمَت و …. جز خدمت به شهر و دیار خود اعتنایی ندارد.

 

 

این شبکه‌ها که به بهانه‌ی لیست انتخاباتی هر از چهار سال آفتابی می‌شوند و اوضاع‌واحوال آشفته را به مدد می‌گیرند، آن‌چنان شأن و جایگاه مجلس را تنزل داده‌اند که بخش وسیعی از جامعه تنها خاصیت مجلس را عزل و یا گماشتن مدیرانِ زیر سلطه‌ی شبکه‌های متحجر دور از مردم و مافیایی دانسته و امید خود را از دست داده‌اند.

 

 

دردآور و رنج‌آورتر اینکه شماری از ناراضی‌ها نیز مدام در شیپور تحریمِ انتخابات می‌دمند و نمی‌دانند که چه خدمت بزرگی را به این‌گونه شبکه‌های مافیاییِ در مقابل مردم قرارگرفته می‌کنند و نان اینان را در روغن می‌زنند!

 

 

راضی و ناراضی باید ازاین‌گونه شبکه‌های کپک‌زده‌ی ضدمردمی با رأی دادن انتقام سخت گیرند و شرط عقل را پذیرا شوند، چراکه «انتخاب بد بسیار بهتر از پذیرش بدتر و یا بدترین است»