استانداری که اصالتِ خود را ثابت کرد

به‌عنوان یک روزنامه‌نگار پُرسابقه که دهه‌های متعدد به کار رسانه مشغول بوده و هستم و تاکنون هرگز از هیچ مقامی تمجید نکرده‌ام، چراکه برای این کار دلیل موجهی را نمی‌دیدم، اینک بر خود لازم و واجب می‌دانم که به خاطر نامه‌ی ارزنده و شریفانه ی استاندار فارس، دکتر ایمانیه به وزیر میراث فرهنگی و خواسته‌ی وی برای به ثبت رساندن بافت تاریخی شیراز، به خاطر جلوگیری از تخریب مغولانه ی آن از ژرفای دل سپاسگزاری کنم.

ایمانیه به همگان ثابت کرد که از خانواده‌ی اصیل و نجیب شیرازی است و برای شهر و استان خود ارزش قائل است و به میراث فرهنگی آن‌، که شناسنامه و هُوّیت اصلی دیار اوست، بهایی درخور می‌دهد.

برای من که پیش از انقلاب هم دبیرستانی و هم‌محله‌ای ایمانیه بودم، این مرد شریف همان محمدهادی نجیب، مؤدب، درس خوان و خانواده‌داری است که کوچک‌ترین تغییری را در روش و منش او نسبت به آن زمان نمی‌بینم و برخلاف برخی که رنگ عوض می‌کنند، هنوز روحیه و باورِ خَیّر بودن و یاری‌رساندن به جامعه‌ی خود، مردمی بودن، بی غل و غش بودن و …. را در وجودش همانند نیاکانِ خود محفوظ داشته است.

بی‌تردید انسان اصیل راه خود را کج نمی‌کند و شخص چشم و دل سیر هرگز مال‌ومنال دلش را نمی‌لرزاند و به کَژراهی نمی‌کشاند.

هرچند که این مسئول بامسئولیت همواره از گزند بَداندیشان در امان نبوده و نیست اما جز انجام‌وظیفه به چیز دیگری نمی‌اندیشد و همواره نتیجه را به خدای بزرگ و همت خلایق سپرده است.

خوشبختانه همگان می‌دانند که اظهارات این‌جانب درحالی قلمی می‌شود که به حمدالله هرگز هیچ‌گونه نیازی به هیچ مسئول بزرگ و کوچکی نداشته و ندارم و همواره و پیوسته منتقدی آتشین بوده و هستم و چنانچه کسی نه‌تنها یک جمله بلکه یک کلمه تعریف و تمجید از سوی بنده به مسئولی در طول تاریخِ کار حرفه‌ای سراغ دارد، ارائه دهد تا چک سفیدامضاء تقدیم حضورش کنم.