زخم‌هایی که به فرهنگ ایرانی زده می‌شود

شبانه‌روز شمار بسیاری از آگهی‌های بازرگانی از صداوسیما به خورد جامعه داده می‌شود که با دقت در ویژگی و چگونگی آن‌ها می‌توان به پیامدهای تلخ و شاید هم جبران ناپذیرِ ذهنی که از این راه به اقشاری از جامعه القاء می‌شود، پی برد.

تحقیر پدر بازنشسته‌ای که با موی سپید تلاش می‌کند هندوانه را در یخچالی به نسبت کوچک جای دهد اما نمی‌تواند از سوی همسر و پسر خانواده آن‌هم با ادبیاتی طلبکارانه!، تحقیر و توهین به دامادی که توان و کیفیت خرید او از سوی برادر همسر به استهزا گرفته می‌شود!، القای خرید اقساطی با وارونه‌گویی اینکه «هر جور قسطی بخری بردی!» که درواقع باید بگویند «هر جوری که قسطی بخری ما برده‌ایم!» و یا چند سال پیش که پدربزرگی با تقسیم ناعادلانه، حقه‌بازی و کلک و … پفک‌ها را با نوه‌ی خود تقسیم می‌کند. «یکی تو یکی من….. حالا یکی من و بازهم یکی من…. بعد یکی تو …یکی من و بازهم یکی من و…… و اینکه در شماری از این آگهی‌ها تلاش می‌شود جایگاه زن و مرد را با یکدیگر عوض کنند.

این‌ها همه القاهای مخربی است که در قالب آگهی بازرگانی به فرهنگ اصیل و غنی ایرانی زخم‌های کاری می‌زند و فقط جیب برخی متصل به مراکز قدرت و ثروت را پرتر می‌کند که البته هرچند درافتادن به این زورمداران هزینه‌های سنگینی را در پی داشته و دارد و خواهد داشت، اما دفاع از فرهنگ ناب ایرانی، دفاع از هویت و تمامیت وجودی ما قلمداد می‌شود و سکوت در این موارد جز «خیانت» نمی‌توان عنوان دیگری را به آن داد.