عواملِ فروکشِ مطالبه گری

 

همواره به دنبال بروز و ظهور مطالبات پاک و خالص مردمی، افراد متوهمی که خود را به خواسته‌های جامعه آویزان می‌کنند و یا رسانه‌هایی که بیرونِ راحت و آسوده‌ی گود نشسته و جیغ‌وداد لِنگش کن! راه می‌اندازند، با توجه به سبقه و عقبه‌ای که دارند، در میان اقشار گوناگون ایجاد تردید و ابهام می‌کنند و موجب فروکش مطالبه گری و سکون جامعه می‌شوند.

 

 

از شاهزاده‌ی مسخ‌شده و نان‌خور ملکه! گرفته که چند دهه از اموال و دارایی‌های عمومی خارج‌شده از کشور ارتزاق می‌کند تا رئیس‌جمهور خودخوانده‌ای که شالوده‌ی فکری او بر ترور، بمب‌گذاری، خونریزی، آدم کشی و حرکات و اقدامات ایذایی و …. استوار شده است، با آویزان شدن به جریانات مطالبه گرانه، جامعه‌ی ایرانی را دچار ترس از بازگشتِ دوران مخوف و اختناقِ کپک‌زده، فرتوت و مطرودشده می‌کنند و از مطلوب بازمی‌دارند.

 

این متوهمانِ مسخ‌شده در دوران پوسیده و بازگشت‌ناپذیر، به بیماری حاد و مزمن روحی و فراموشی مبتلا شده‌اند و می‌پندارند مردم استبداد پادشاهی، استعمار و استثمار خارجی و ایدئولوژی مبتنی بر ترور و وحشت را از یاد برده‌اند و مسن‌ترهایی که در آن دوران، تلخی‌ها و زورگویی‌ها را تجربه کرده‌اند، یا از دنیا رفته‌اند و یا گذشته‌ها را برای فرزندان خود بازگو و عریان نکرده‌اند!

 

اینان تنها چاره‌ی پیش روی خود را تکیه‌ بر بیگانه، هزینه کردن سلبریتی های تهی از سیاست و خالی از دانش و تجربه ی لازمِ سیاستمداری و … دیده‌اند و نمی‌دانند که با این اعمال، گفتار و رفتارهای پوپولیستیِ نخ‌نما شده، تنها به‌ کندی و یا توقف مطالبات مردمی کمک می‌کنند و عِرضِ خود می‌برند و زحمت برای جامعه‌ی مطالبه گر ایرانی می‌دارند!

 

ملت رشدیافته و مجهز شده به اطلاعات لازم و گسترده‌ی امروز که ناشی از موهبت فن‌آوری‌های اطلاع‌رسانی است، دیگر فریب نمی‌خورد و مطالبات و حقوق خود را باقوت و قدرت دنبال خواهد کرد و هرگز عقب رفت نمی‌کند و به بیگانه تکیه نخواهد زد و شرافتمندانه و استوار با هم میهن عزیز و در میهن بهتر از جان، به حقوق خود دست خواهد یافت.

 

رسانه‌های برون‌مرزی نیز که با نعناداغ دادن به نقد رسانه‌های داخلی و تصرف عدوانی آن‌ها، دلایل اتهام و برچسب را برای منتقدانِ باشرفِ داخلی فراهم می‌کنند نیز ازجمله عوامل فروکش مطالبه گری هستند که جز تولید بهانه برای سکون، خاصیت دیگری نداشته و ندارند.