هنگامیکه دیگر سازوکار نظامی و زور، ابرازِ مندرسِ اهدافِ قدرت میشود، تسخیر اذهان و افکار، پا به میدان غارت و چپاول میگذارد و در میان مردم رنگ، باور، عقیده و … متضاد ایجاد میکند، بهگونهای که منطق و استدلال رنگ میبازد و افراطیگری اذهان را به تصرف خود درمیآورد.
قدرت اثبات و نگرش علمی – پژوهشی از مغزها سِتانده میشود و تا جایی پیش میرود که شماری به خون شماری دیگر تشنه میشوند و حتی به عِرقِ ملی نیز رحمی نمیشود و بهیکباره هرآن چه که در طول تاریخ برای یک ملت به ارزش و افتخار مبدل شده است، زیر چکمههای آهنینِ نادانی و ناآگاهی له میشود.
گروهی برای سرکوبی گروه دیگر به هر اقدامی دست میزنند و بهجایی میرسند که فشار، حرمتشکنی، آزار و اذیت و حتی کشتار درراه هدف پوچ و هیچ، عادی و معمولی جلوه میکند!
و در یککلام…..
این است وسیلهای که با آن میتوان ملتها را به بند کشید و از پیشرفت و توسعه باز داشت و همواره بر خر مُراد سوار بود و……….
ثبت دیدگاه