هیچ نیازی به دشمنی با رییسی نیست!!

درست برخلاف آنچه ابراهیم رییسی از زمان انتخابات ریاست جمهوری و تبلیغات مربوط به آن و تاکنون از خود نشان داده است، دوستان خطرناک‌تر از دشمن برای او که مانند هر دوره‌ای کاسه‌ی داغ‌تر از آش می‌شوند و همواره برای نشان دادن ارادت و …. تا مرز گریبان‌دِری و هذیان‌گویی نیز می‌روند!، آنچنان فضای مجازی را به آوردگاهِ کوبیدن و تارومار کردن و …. مبدل کرده‌اند که درصورت ادامه این روند، دیگر دوستداران او نیز از گِردَش به‌دور می‌شوند و او می‌ماند و مدعیان «ذوب‌شده‌ در رییسی!».

هر روز و به‌طورمستمر در گروه‌های مجازی برخی از افرادی که به‌عنوان حامیان او پا به این عرصه گذاشته و می‌گذارند، آنچنان به توهین، تحقیر، فحاشی و … به شماری از اعضای دولت فعلی و دولت‌های پیشین و وزرا و …. پرداخته و می‌پردازند که گویی رییسی آمده است کشور را فقط به دست یکی دو درصد خشن و پرخاشگری بدهد که از نوع جهش‌یافته‌ی داعش هستند و همه‌چیز را صرفا در ید اختیار و امتیاز خود می‌خواهند و مابقی نیز باید یا خفه شوند، یا جمع کنند و بروند و یا بمیرند!

از یک‌ سو مدعی ولایتمداری هستند و از سوی دیگر به افرادی که رهبری همواره از آنان به‌نیکی یاد کرده است، انواع و اقسام ناسزاها، توهین‌ها و تهمت‌ها را روا داشته و گویی تابه‌حال هرکه آمده، همگی از جانب آمریکای جنایتکار، انگلیس تبهکار و …بوده‌اند و نه شورای نگهبانی بوده و نه دستگاه و نهاد مسئولی در این رابطه وجود داشته و تمام مصیبت‌ها و بدبختی‌های امروز نیز فقط زاییده‌ی دشمنان این چندصد نفر است و بس!

مدام درحال تحمیل مسئولان ریز و درشت به دولت و دستگاه‌های دولتی هستند و همواره سهم ۱۰۰ درصدی خود را طلب می‌کنند!

آنچه برای این پرخاشگران به ملت و دولت هیچ اهمیتی ندارد، تجربه، تبحر و دانش لازم برای هر مسئولیتی است و تنها ملاک صلاحیت افراد، همسویی و همفکری و همراهی با این جماعت معدود و محصور در جمود فکری است!

در گروه‌های مجازی خود آنچنان بازار ریا و تزویر را داغ و پررونق کرده‌اند و در سبقت گرفتن از ابراز مسلمانی! از یکدیگر پیشی می‌گیرند که گاهی کم می‌آورند و به تعریف و تعبیرخواب‌های دروغین خود می‌پردازند و در ارایه‌ی خرافه گویی گوی سبقت را از یکدیگر می‌ربایند.

× با یک نگاه اجمالی می‌توانیم این افراد را به چند دسته تقسیم کنیم.

• کسانی که رفتار و اعمال آنان زاییده‌ی جمود فکری است.
• کسانی که قصدی جز سیاه کردن رییسی ندارند و همان‌گونه که دکتر علی شریعتی در کتاب «مذهب علیه مذهب» نگاشته است، برای محو و نابودی، ایجاد تنفر و … نسبت به یک ایدئولوژی، مکتب، باور و…. در مقابل آن نمی‌ایستند اما در مقام دفاع، به بدترین شیوه از آن جانبداری می‌کنند.
• افراد ریاکاری که هر دوره با تغییر رنگ و همسو با جریان باد، خود را نوکر سینه‌چاک قدرت نشان می‌دهند تا به لفتک و لیسک‌های کثیف همیشگی خود ادامه دهند.