جنتی: باید فضای جامعه را با درخت و سبزه شاد کنیم

دبیر شورای نگهبان گفت: باید هر چه می‌توانیم فضای جامعه را با درخت و سبزه شاد کنیم و فرهنگ درختکاری و کشاورزی را ترویج کرده و کسانی که در این راه گام برمی‌دارند را مورد تقدیر قرار دهیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شورای نگهبان، آیت الله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان پس از کاشت یک اصله نهال میوه در محوطه شورای نگهبان، در سخنانی گفت: باید هر چه می‌توانیم فضای جامعه را با درخت و سبزه شاد کنیم، حتی در منازل هم هر کس می‌تواند درخت و سبزه بکارد و گل کاری کند؛ باید فرهنگ درختکاری و کشاورزی را ترویج کرده و کسانی که در این راه گام برمی‌دارند را مورد تقدیر قرار دهیم.

 

…………………………………………………………………………………………………

تحلیل این خبر …..

 

چه عواملی شادی و نشاط را می‌میراند؟

 

 

در اینکه درخت و فضای سبز هم حافظ حیات موجودات و هم طراوت‌بخش زندگی است، هیچ‌ فردی را نمی‌توان یافت که تردید داشته باشد. مسلم است درصورتی که درخت و گیاه وجود نداشت، حیات هم ناممکن می‌شد و معنا و مفهوم زیبایی، شادی و نشاط از زندگی ما رخت برمی‌بست.  اما چه شده که در دهه‌های اخیر سال به سال و حتی ماه به ماه از سطح جنگل‌ها و فضای سبز در کشور ما کاسته شده و می‌شود؟ آیا علل این واقعه تاسف‌بار را مورد کنکاش و بررسی قرار داده‌ایم؟

 

 

در اینکه سودجویان برای کسب درآمدهای نامشروع دست به تخریب منابع طبیعی ما زده و می‌زنند، تردیدی نیست اما باید فراتر این امر، واقعیت‌ها را ببینیم و اندیشه خود را به‌کار گیریم.

 

 

همان‌طور که در تحلیل چند خبر پیشین اشاره کردیم، باید ببینیم که چه عامل و عواملی موجب شده است انگیزه‌های لازم برای توسعه درختکاری و فضای سبز مدام درحال از میان رفتن و حرکت به‌سوی سردی و دلزدگی باشد؟

 

چه دلیلی داشته که در گذشته به‌طور مستمر به سطح فضای سبز و جنگل‌های ما افزوده می‌شد، اما امروز عکس آن را مشاهده می‌کنیم؟

 

باید بپرسیم که نهادها، سازمان‌ها و ارگان‌های متولی این امر با مردم چه کرده‌اند که در این زمینه دلمرده و مایوس شده‌اند و انگیزه‌هایی که در گذشته وجود داشته از میان برداشته شده است؟

 

اصولا آیا اگر مانند قدیم این‌همه متولی و مدعی دولتی و حاکمیتی در این مورد وجود نداشت، باز هم به چنین سرنوشتی دچار می‌شدیم؟

 

چه شده است که امروز دیگر از باغ‌های رؤیایی و بی‌همتای شیراز خبری نیست و جای خود را به آجر و آهن و سیمان داده‌اند؟

 

چرا سال‌های متمادی از بلااستفاده ماندن میلیون‌ها هکتار از زمین‌های رهاشده و فراموش‌شده می‌گذرد و هیچ‌گونه اقدامی برای بهره‌مندی خلایق خوب خدا از آن‌ها نمی‌شود؟!

 

چرا متولیان و مدعیان فقط و فقط بر حفظ وضعیت موجود تکیه زده و می‌زنند؟!

 

چرا فلان قاضی حکم به نابودی و قطع ده‌ها و یا صدها درخت ۳۰ تا ۵۰ ساله گردو می‌دهد؟! و قاضی دیگری حکم تخریب کامل باغ مرکبات را صادر می‌کند؟!

 

این چگونه صیانتی ازبیت‌المال است؟!

 

آیا این‌گونه دیدگاه‌ها و نظرها بذر نفرت و خشم از احکام این‌چنینی را در دل مردم نمی‌کارد؟!

 

آیا با این اوصاف دیگر برای آبادانی زمین‌های بی‌مصرف، انگیزه‌ای باقی می‌ماند؟!

 

 

بنابراین باید به عوامل اصلی نابودیِ شادی و نشاط در سطوح مختلف جامعه نگاه دقیق و عمیق‌تری داشته باشیم و به مسائل نگاه سطحی و ساده نکنیم.