واکنش پلیس به اظهارات حاجی‌ دلیگانی درباره سیلی زدن به سرباز راهور

معاون اجتماعی ناجا ضمن تقدیر و تشکر از “همراهی و حمایت بی دریغ مردم و رسانه ها از ناجا” تاکید کرد، در اجرای قانون از حقوق مردم عزیز و کارکنان خود مثل گذشته قاطعانه دفاع خواهد کرد.

به گزارش ایسنا، سردار “مهدی حاجیان” سخنگو و معاون اجتماعی ناجا در پاسخ به سؤال خبرنگار خبرگزاری پلیس در رابطه با اظهارات روز گذشته یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ابراز تأسف و تعجب از این موضع گیری بیان داشت: این گونه موضع گیری‌های “هیجانی” و احساسی، تاثیری در پیگیری روند قضائی پرونده سرباز وظیفه شناس راهور نخواهد داشت.

وی ضمن تقدیر و تشکر از همراهی و حمایت بی دریغ مردم و رسانه ها از ناجا افزود: پلیس با اقتدار و هوشمندی وظایف خود را که حفظ امنیت مردم و نظم بخشی در جامعه است ادامه خواهد داد و در اجرای قانون از حقوق مردم عزیز و کارکنان خود مثل گذشته قاطعانه دفاع خواهد کرد.

سخنگوی ناجا گفت: نیروی انتظامی این اظهارات را تشویش اذهان عمومی دانسته و از طریق هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان و مراجع قانونی موضوع را پیگیری می کند.

……………………………………………………………

………………………………………………………………

با تفاسیر قوانین و ضوابط موجود، چنانچه شخصی عادی و یا رسانه‌ای معتبر، مطلبی را منتشر کند که از مصادیق تشویش اذهان عمومی برشمرده شود، بی‌تردید باید در انتظار برخوردهای قضایی و پلیسی باشد و تاوان سنگین آنچه که منتشر کرده است را بپردازد. اما متاسفانه شماری از صاحبان منصب و مقام در این زمینه به‌اصطلاح از هفت دولت آزادند و به‌راحتی و بدون هیچ نگرانی، امیال و اهداف خود را دنبال می‌کنند و با سخنانی که ازتریبون‌های رسمی منتشر می‌شود، بخش گسترده‌ای از جامعه را دچار تردید، ابهام و تشویش ذهنی عینی و واقعی می‌کنند اما مشاهده می‌کنیم که با هیچ‌گونه مشکل و مانعی نیزمواجه نمی‌شوند و از این بابت به‌طورکامل مصونیت دارند!

تبعات این روند و رویه دامنگیر جامعه شده و به‌صورت مداوم و مستمر، اعتماد عمومی را دچار خدشه‌های جبران‌ناپذیر کرده و دلزدگی‌های بسیاری را موجب شده است. گویی برخی برای قدرت‌یافتن و یا کاهشی نشدن قدرت‌های به‌دست آورده فردی، گروهی و ….، حاضرند بنیان کشور را برکنند و حیثیت و آبروی ملی را پایمال کنند! که مصداق همان ضرب‌المثل «دیگی که برای من نجوشد…..» است!

این وضعیت، ریا و تزویر را جایگزین صدق، صفا و درستی می‌کند و باورها را نیز به‌سمت‌وسوی بیراهه می‌کشاند و اطمینان و اعتماد را از صفحه اذهان زدوده و زنگارزده می‌کند.

به‌راستی چه باید کرد و در این وضعیت نخبگان و اندیشمندان چه نقشی دارند و چگونه باید اسب چموش و سرکش سیاه‌اندیشی و سیاسی‌کاری را مهار و همگان را بر قطار پیشرفت، توسعه، تعالی، ترقی، پاکی و نیکبختی سوار کرد؟