انتقال کودکان کار و خیابان دارای علائم کرونا به مراکز درمانی

مدیرکل بهزیستی شهر تهران با اشاره به توزیع بسته‌های بهداشتی بین کودکان کار و خیابان گفت: در صورت مشاهده علائم کرونا در بین این کودکان آنها به سیستم درمان ارجاع داده می‌شوند و هزینه‌ای بابت درمان از آنها دریافت نمی‌شود.

………………………………………………

هنگامی که به عبارت‌های جدید ناشی از واژگونی سبک زندگی ایرانی فکر می‌کنیم، متوجه می‌شویم که چه بلاهای ویرانگری را بر سر خود آورده‌ایم و به چه نکبت‌هایی تن داده‌ایم!

روزگاری عبارت و یا اصطلاح «کودک کار» بنابر وضعیت و فلسفه وجودی خود، بسیار افتخارآمیز بود و دنیایی از اعتمادبه‌نفس را به کودکان ما هدیه می‌داد اما امروزه با تغییر ۱۰۰ درصدی معنا و مفهوم و واژگونی وضعیت گذشته، این عبارات، ننگ و سرزنش را بر پیشانی ما حک کرده و موجب سرافکندگی و خجالت جامعه شده است.

پسربچه‌ها در کنار پدر، عمو، دایی و … و دختران کوچولو همراه با مادر، خاله، عمه و …. در کنار تحصیل، به انواع فنون و هنرها مجهز می‌شدند و خود را برای آینده‌ای روشن و مطمئن آماده می‌کردند. اما امروز شاهد و ناظر حضور و وجود کودکانی در سطح کوچه‌ها و خیابان‌ها هستیم که جز گدایی و سرباری برای جامعه و آلوده و آغشته شدن به انواع و اقسام انحراف‌ها، تخلف‌ها، بیماری‌های جسمی و روحی و … چیز دیگری نمی‌آموزند و دریافت نمی‌کنند و برای سپردن خود به آینده‌ای مبهم، تاریک ، پردردسر و شَر، روزگار می‌گذرانند.

به‌راستی ما را چه شده و بر سر ما چه آمده است که این گونه وارونه و به جامعه‌ای پر رنج و درد مبدل شده‌ایم؟! مگر کودکان ما مردان و زنان آینده‌ساز جامعه نیستند؟! مگر جزء سرمایه‌های ارزشمند انسانی کشور محسوب نمی‌شوند که همین‌طور رها و به‌دست سرنوشتی شوم و مخوف سپرده شده‌اند؟! آیا اینان از ذخائر و ثروت‌های سرشار کشور سهمی ندارند؟!