دفن سرمایه های انسانی

لطمات طرح بازنشستگی پیش از موعد با کنار گذاشتن سرمایه انسانی

یک جامعه‌شناس گفت: طرح بازنشستگی پیش از موعد، که طیفی از نمایندگان مجلس پیگیری می‌کنند، از دو زاویه اقتصادی و جامعه‌شناسی، قابل دفاع نیست. زیرا از منظر جامعه‌شناسی، با اجرای این طرح، ما نیروهای متخصص و ماهری را از محیط کار خارج می‌کنیم که میلیاردها تومان برای رشد و پرورش آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌ایم و به تعبیر جامعه‌شناسی و جمعیت‌شناسی، «هزینه سرانه فرد» را هدر می‌دهیم.

امان‌الله قرایی‌مقدم در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به مفهوم «هزینه سرانه فرد» اظهار کرد: هر نیروی کار متخصص از زمانی که نطفه‌اش در رحم مادر شکل می‌گیرد تا زمانی که وارد مدرسه، دانشگاه و محیط کار می‌شود، برای جامعه هزینه‌بر بوده است. به‌عبارت‌دیگر، افراد متخصص، کارشناس، استاد دانشگاه، کارمند و یا …. بدون هزینه به این مرحله و مدارج نرسیده‌اند. مثلاً، طبق محاسبات برای یک کارمند در سطح لیسانس رقمی با میانگین حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان و برای مقاطع بالاتر، بیش از ۴۰۰ میلیون تومان هزینه می‌شود.

……………………………………………………………………………………………………….

تحلیل این خبر

دفن سرمایه های انسانی

همان‌گونه که پیشین‌از این متذکر شدیم، انقلابی بودن به معنا و مفهومِ گرفتن تصمیمات هیجانی، احساسی و …. نیست و هر تصمیمی باید برمبنای تحقیق، بررسی، نگاه‌های علمی و سنجیده و پخته‌شده باشد، درغیراین صورت همان‌طور که بارها خامی‌ها و ناپختگی‌ها، آسیب‌های جدی و غیرقابل‌جبرانی را به کشور زده است، این‌بار نیز با دفن و دفع سرمایه‌های کم‌نظیر و گاهی نیز بی‌نظیرِ انسانی، سرنوشت تاریک و تباهی برای کشور رقم می‌خورد  و با اذهان میلیون‌ها انسان بازی می‌شود.

به‌مصداق ضرب‌المثل متداول در سطح جامعه، «می‌خواهند ابرو را بردارند، چشم را نیز کور می‌کنند!». از یک‌سو تامین هزاران نفر را به صندوق‌های لاغر، مظلوم و مورد تعدی قرارگرفته بازنشستگی تحمیل می‌کنید و از سوی دیگر با تصور ایجاد شغل و رفع بیکاری، هزاران فرد غیرماهر که درواقع به شاغلان بیکار مبدل می‌شوند را روانه اماکنی خواهید کرد که جز به نارضایتی‌ها، تنش‌ها و … منجر نخواهد شد.

دلسوزی برای بیکاری، بدون رونق واقعی، ملموس و عینی تولید، شعاری بی‌محتوا و تهی از واقعیت خواهد بود و به‌یقین نمی‌تواند چرخه اقتصادی را درجهت پیشرفت و توسعه بچرخاند.

به‌جای تصمیمات بدون تعمق و تفکر، باید موانعی همچون بروکراسی اداری، زدوبندهای رانتی و سدهایی که بر سر راه تولیدکننده و سرمایه‌گذار گذاشته‌اند برداشته شود و ریشه فساد را در دستگاه‌هایی که مردم به‌ناچار با آن‌ها سروکار دارند، خشکاند.

در این راستا نکته بسیار مهم و قابل‌توجهی که وجود دارد، نگاه متفاوت به باورها و مبانی پذیرفه‌شده مردم است که نباید دستخوش تاثیراتِ جوّ حاکم بر فضاهای غیرواقعی و رسوبات ذهنی ناشی از ایده‌های غیرناسازگار با جامعه، تحت عنوان «رفتار انقلابی» شود و استحکامِ ریشه‌هایی که تاکنون جامعه را از گزند تحمیل و تجاوز، مصون داشته، مورد خدشه و صدمه قرار گیرد.