نیات و اعمال و رفتارهای فراقانونی و فراحاکمیتی خودسرهای متنفذی که بهطورمعمول خود را «مؤمن مطلق و بندگان ویژهی خدا» میپندارند، نیازهای اجتنابناپذیر جامعه به شادی و نشاط را در لوای تمهیداتی برای پیشگیری از آسیبهای روانی کرونا بهشکل تَرَقُص بروننمایی کرد بهگونهای که جانب افراط را پیش گرفت و روال تکراری محافل مجازی شد.
این وضعیت در دلِ خود دربردارندهی پیامهایِ هشداردهندهای است که بیتوجهی و بیاعتنایی به آنها میتواند جامعه را به افراط و تفریطهای آسیبزا ببرد و ما را به دردهای اجتماعی درمانناپذیر مبتلا کند.
ویژگیهای این پدیدهی نادر و جهانشمول از زوایای گوناگونی نیز قابل بحث و تحلیل است چراکه ما را به واقعیتهایی کشانده که تاکنون در گسترهی همگانی از آنها رونمایی آشکاری نشده بود.
آنچه را که بیش از هر تلنگرِ کرونا جهانیان را به تعمق و تفکر واداشت، اشعار استاد مسلّم سخن، شیخ اجل سعدی شیرازی است که قرنها پیش حقیقت «بنیآدم اعضای یک پیکرند را بیان کرد و پیوستگی، فراگیری و درهمتنیدگی آلام انسانها را گریزناپذیر دانست.
میبینیم که کرونا مرزهای شرق و غرب را درنوردیده و حتی دامن متکبرهای عالم را نیز گرفته و به زورمداران فهمانده که همهگیری آن اجتنابناپذیر است.
امروز چنانچه غرقشدگان در تاریکی و نادانی، پیام این ویروس که بیشاز پنجمیلیون بار از هیکل آنان ریزتر و کوچکتر است را دریافت نکرده باشند، بیتردید به مفاهیمی مانند امنیت، سلامت، آرامش و … هرگز پی نخواند برد و در عالم اوهام خواستهها و امیال خود را دنبال خواهند کرد چراکه هرگز نخواهند دانست تمام این تمناها به زنجیرههایی وصل است که با ازهمگسیختگی انسانها میسور نمیشود.
ثبت دیدگاه