بازآوریِ واپَسگِراییِ تَبار پَرستی!
گاهی با بهکارگُماری سَرپرستیِ کسانی از نژادهای ایرانی در جایگاهی حاکمیتی در فارس و شیراز، نشان دادنِ شادمانیهایی را تنها به همین انگیزه در پهنهی مجازی شاهدیم که جز نژاد به هیچ امتیاز دیگری رَهنمود ندارد!
این پدیده در دو و یا سه دههی اخیر رو به گسترش داشته و دستاویزی شده تا شماری از گزینشها بهدوراز نگاهِ شایسته گزینی انجام شود که از دَسته پَیامَدهای آن میتوان به خالی شدن انگیزه برای رویآوری به پیشرفتهای دانشی و بهترزیستیِ فردی و اجتماعی و همچنین خشم و نفرتِ گسترهای از شهروندان اشاره کرد.
بیشترین کُشتارها، جنگافروزیها، نسلکُشیها، به بند کشیدنِ انسانها در بازداشتگاهِ باورهای پوسیده و واپَسگرایانه و … در جهان امروز ناشی از همین نگاه و برتری پنداریِ نژادیِ پیوند خورده با ایدئولوژیهای مرگ و رنج آفرین است که نمونهی بارز آن را میتوان در چگونگیِ دیدگاهِ بنیامین نتانیاهو، طالبان، داعش، حاکمانِ سلطه یافته در کشورهای شهره یافته به جهان سوم و …. با ایدئولوژیهای دیگرِ متفاوت و حتی ناهَمسان نیز مشاهده کرد.
نباید از نظر دور داشت که مردمِ شهری که زادگاهشان است، با این نوع دیدگاههای تباهیزا، برداشتِ به چنگ آوری و جا گرفتن و خَطکِشی خواهند کرد و بُرونزایی آن نیز دامن زدن به بَرداشتِ بَرتری بیجا، رویارویی و درگیریهای بُنیان اَفکن خواهد بود.
ثبت دیدگاه