مناسبتها؛
آزمونی برای گروههای اجتماعی
در سالنامه رسمی کشور روزهایی از سال بهعنوان یکی از مشاغل انتخاب شده که با در نظر نگرفتنِ آیینهای تکریم و تجلیلِ کلیشهای و خودسپاسیها و تمجیدهای درونسازمانی و شغلی، واکنشهای ناب و بیپیرایهی مردمی در سطوح مختلف، بهترین و روشنگرترین آزمون برای هر یک از شغلهاست که هر فردی از جامعه را به واقعیتها میکشاند و رتبهی محبوبیت و تنفر را برای مشاغل مشخص و آشکار میکند.
روزهایی با عناوین دانشجو، کارمند، خبرنگار، پزشک، وکیل، اصناف و ….. که بهطورمعمول با برپایی آیینهای داخلی همراه است، از سوی مردمی که در خیابان و کوچه، تاکسی و اتوبوس، صفهایی مانند صف نانوایی و … نمره قبولی و یا مردودی داده میشود، میتواند در ادامه و یا تغییر مسیر حرکتِ مشاغل، صاحبهای آنها را هدایتگر و راهنما باشد و پایهایترین سرمایهی هر شغل که چیزی جز اعتبار و اعتماد عمومی نیست را پاسدار و نگهدارنده شود.
برخی کوردلانه تمام اعتبار و آبرویِ شغلی خود را بهپای پول و زرقوبرقهای میانتهی قربانی میکنند، غافل از اینکه اصلیترین و محوریترین ثروتِ حال و آیندهی خود را به باد فنا میدهند و برای فردا و فرداهایِ خود واقعیتی را متصور نیستند.
روزنامهنگار و اهل رسانهای که از سوی قدرتهای کوچک و بزرگِ ثروت، به بردگی درمیآید.
پزشکی که سوگند خود را زیر پا له میکند و مطب و درمانگاه و … را به تجارتخانه مبدل کرده است.
وکیلی که تنها به مبلغ حقالزحمه! میاندیشد و گناهکار و بیگناه برای او معنا و مفهومی ندارد.
کاسبی که جز سودهای نامشروع چیزی به نام حیثت و شرفِ انسانی را درک نمیکند.
کارمندی که حرمتِ خود را با زیرمیزی و … میفروشد.
آن قاضی که رشوه و سفارش اینوآن را به عدالت و دادگستری برتری میدهد و …… ، همه و همه در حال ترسیم آیندهای تباه و تاریک برای خود و همشغلهای خود هستند که بیتردید دیر یا زود باید تاوان این عملکرد را بسیار سنگین و دردناک بپردازند و سرمایه اصلی اجتماعی ازدسترفته را با ننگ و رسوایی عوض کنند.
ایکاش بهجای برپایی آیینهای تکریم و تمجید داخلی و درونسازمانی، در هر یک از این مناسبتها به میان مردم کوچه و بازار میرفتیم و نظرهای صاف، پاک و بی غل و غش آنان را در مورد هر یک از مشاغل و مسئولیتها جویا میشدیم و به خود میآمدیم.
ثبت دیدگاه