سِن عدد است یا سَنَد؟!
گاهی نوشتنِ قانون همانند تجویزِ تنها یک نسخه از سوی پزشک برای تمام بیماران با ویژگیهای گوناگون است!
بدون تردید سلامت، توانمندی، بازدهی و … افراد جامعه با یکدیگر بسیار متفاوت است. بهگونهای که این ملاک و معیارها را صرفاً سِن نمیتواند بهطور یکجا، همگانی محسوب کند.
قوانینی مانند قانون جدید صدور گواهینامهی رانندگی نیز درست مانند همان یک نسخه برای همه با تفاوتهای گوناگون است!
یک شصت و یا هفتادساله میتواند بهمراتب سالمتر و توانمندتر از فردی با سن سی و یا چهل سال و حتی کمتر باشد.
این درست که در این زمینه نظر کارشناسان مربوطه را ملاک و معیار قرار میدهند اما القاء ناتوانی افراد بر اساس سِن و تبدیلشدن این امر به یک فرهنگِ اشتباه را جز به نادیده گرفتن حقوق اجتماعی افراد و دفن و دفع توانمندیهای شخصی و اجتماعی نمیتوان تعبیر و تفسیر کرد.
افرادی که در طول زندگی از سلامتی جسمی و روحی خود بهخوبی مراقبت کردهاند و تحرک، نشاط و شادابی را در وجود خود محفوظ داشتهاند، چه گناهی مرتکب شدهاند که القائات غلط و بیماریهای فرهنگی، آنان را از فعالیت، تلاش، سرزندگی، بازدهی، انتقال تجربههای گرانسنگ به نسلهای جدید و لذت بردن از زندگی و موهبتهای خدادادی محروم کند و به گوشهی افسردگی و انزوا بکشاند؟!
از سوی دیگر، افرادی که هیچگونه توجهی بهسلامتی جسمی و روانی خود نداشته و بیشترین صدمه و لطمه را به خود زدهاند و باوری به تلاش و تحرک نداشتهاند و درگیر مشکلات فراوان شدهاند، نباید بهصورت مانعی برای زیستِ منطقی و سودمندِ دیگران درآیند و با نسخههای یکجور همگانی مبدل به مشکل و معضلِ عمومی شوند.
ثبت دیدگاه