زمانِ سوگ یاد نیست!

زمانِ سوگ خوانی و سوگ یاد نیست و بایسته‌ی جنگ، رزم‌نامه خوانی و سخن از دلاوری‌های امیران و سینه‌چاکی سرداران و رزمندگی سرافرازانه ی سربازان میهن است.

روز بازخوانی دلیری‌ها و پهلوانی‌ها در شاهنامه‌ی سِتُرگ فردوسی و بازگویی بزرگی و ازجان‌گُذشتگی شهیدان میهن است.

روز بهره‌مندی از آموزه های بی‌همتای حافظ و سعدی شیرازی و به‌کارگیری اندرزهای بزرگان ادب پارسی است.

روزی است که باید کُهن نگاری های پیشینیان را بازخوانی کرد و به یاد آورد و ایستادگی و سرسختی ایرانیان را به رخ جهانیان کشید.

شکی نیست که بیگانگان از سَردادن سخنان اندوه‌بار و بازخوانی رنج‌نامه‌های ما، دل‌شاد و خوشحال می‌شوند و نارواگری می‌کنند.

امروز باید سوگیادخوان ها در خانه بنشینند و رزم‌نامه خوان‌ها به میدان بیایند و به سَرزندگی و شور و سُرور مردمان بیفزایند.

امروز باید چهره‌های ناخوشایندِ مردم آفتابی نشوند و مردان و زنان جایگاه دار میدان را در دست گیرند و به همبستگی‌ها و همیاری‌ها افزوده کنند.

و در یک سُخن:

روز گُشایش‌ها و هَمایش‌ها فرارسیده و دیگر جای گِره زن‌ها و بسته کننده‌ها نیست.