دُزدانی که با چراغ آمدهاند!
در دورههای گوناگون، مردم هوشمند ایرانزمین بر پایهی آموزههای دیرین خود همواره بر این باور بوده و هستند که:
چو دُزدی با چراغ آید گُزیدهتَر بَرد کالا
امروز نیز نمونههای آشکارشدهی اینگونه دزدان را در پَهنهی رسانه، سازمانهای پیمانی و ناپیمانی و …. بهروشنی میبینیم و در این اندیشه میشویم که چرا و چگونه دشمنان این خاکِ پُرگُهر نهتنها به خودجازده ها کوچکترین آسیبی نرسانده و نمیرسانند، بلکه پنهانی نیز از «جانمازآبکِشها» و دزدان چراغ به دست، پشتیبانی میکنند تا بتوانند بیشترین آسیب را به این کشور برسانند.
این زیان رَسانها که بانامِ تُندروها زَبانَزد شدهاند، همواره تشنهی تَنش، جنگ، درگیری با دیگر کشورها، سرکوبی اندیشههای دیگرگون، تَنگناسازی، جدایی سازی، جیببُری رَنگآمیزی شده از مردم، ویژه خواری و ویژه خواهی، زیادهجویی و ….. بوده و هستند و گویی برای بَرهم ریزی کشور گُمارده شدهاند.
پَهنهی خودخواهی اینان تا جایی گُسترش یافته که به دیوانگی و کوریِ اندیشه دُچار شدهاند و در جهان خودساخته و پرداخته به سَر میبرند و میپندارند هَمهچیز باید گُزینششدهی این بُریده از مَردمان باشد.
ثبت دیدگاه