تحلیل و نقد سریال پایتخت، یا شُو تلویزیونی؟!

هرچند این نخستین باری نیست که رادیو و تلویزیون انحصاری و بدون رقیبِ کشور ما به جای تحلیل و نقد، نشستِ «ما چه خوبیم!! و آفرین بر ما!! و ….» را به خورد خلق‌الله می‌دهد و عنوانِ رسانه‌ی میلی را به اذهان متبادر می‌کند، اما این‌بار تمام ضوابط و ویژگی‌های یک برنامه‌ی تلویزیونی را به‌طورکامل زیر پا گذاشته‌ و نادیده گرفته و مدام به منتقدان برچسب «مُغرض!»، «دشمن!»، «تخریب‌گر!» و …. می‌زند و برخلاف تمام اصول و ضوابط شناخته‌شده‌ی بین‌المللی، حضرت آقای مجری که اتفاقا تعصب به‌اصطلاح «هم‌محلی گری!» نیز دارد، مدام اعمال نظر و سلیقه‌ی شخصی کرده و در مقابل رسانه‌های منتقد جبهه‌گیری‌های تند و توهین‌آمیز می‌کند!

در این برنامه‌ی نمایشی که به‌اصطلاح تنها یک منتقد طرفدار!! نیز حضور دارد، ادعا می‌شود بیش‌از ۸۰ درصد مردم ایران! طرفدار و دوستدار این سریال هستند و منتقدی نیز وجود ندارد، به‌جز «تخریب‌گران!»، درست مانند ملانصرالدین که می‌گفت: روی بدن خَرِ من شش میلیارد و شش میلیون و شش هزار و شش نخ مو وجود دارد و هنگامی که کسی می‌پرسید «از کجا این آمار را به‌دست آورده‌ای؟»، پاسخ می‌داد که اگر هر فردی قبول ندارد، برود و بشمارد!!

همچنین در این شُو تلویزیونی تنها به شخصیت‌های سریال و روایت‌های منقطع و نامربوط به داستانی که به‌طورکلی روال عادی خود را ندارد، می‌پردازند و مخاطب را از اصل مطلب که پیامدهایِ پیام‌هایی که در کلمات، جملات و اعمال و رفتار بازیگران می‌تواند اثرات بسیار منفی به‌ویژه در اذهان گروه‌های سنی پایین‌تر بگذارد، هیچ‌گونه اشاره‌ای نمی‌شود! و تمام تلاش شُومن‌ها نیز تبرئه‌ی بخشی از آخرین قسمت به نمایش گذاشته شده است که در آن از فیلم‌های به‌اصطلاح آبگوشتی و کاباره‌ای و سخیف، در قالب و چارچوب (قانون و شرع!!) کپی‌برداری شده است.

به‌راستی تا کی رسانه‌ای که باید ملی باشد، فقط به‌دنبال سود و پول و …. است؟! و تا کی «فرهنگ» باید همچنان غریبانه و غمگنانه در قرنطینه بماند؟!