تاوان گیرها کَمکَم از سوراخهای موش بیرون میآیند!
در یورش دوازدهروزهی نیروهای بزرگِ جهانی به ایرانِ سرافراز، از چهرههای سوخته، ناپسند و ازچشم افتاده در سیمای جمهوری اسلامی همانند دیگر دورههای هراسانگیز، چندان خبری نبود که بیشک بر همین مبنا، همبستگیها و همراهیهای مردم بیشتر شد.
هرچند که اینگونه وابستگان به شبکههایِ بیزاری آفرینِ ویژه خواه و ویژه خوار هرگز نتوانسته و نمیتوانند سیاهی چهرهی خود را بپوشانند ولی همچنان برای دنبال کردن آماج و آرزوهای پلید خود تلاشِ پوچ میکنند، هنگامیکه در درون مردم جایگاهی ندارند.
روش و منش این نکوهیدهها همواره تاوان گیری و بازپَسگیریِ دستاوردهای مردمان انبوه و میهنپرست بوده و هست و همواره میخواهند همهچیز را به نام خود بزنند و در دست بگیرند.
شکوه بیمانند بودش مردم دلیر و میهنپرست ایران در نبرد دلیرانهی دوازدهروزه با دشمن بیگانه که بر پایهی پدافندیدن از مام میهن بوده و کنار گذاشتن ناخرسندیها در این هنگامهی سرنوشتساز، هرگز به کَسان و سازمانهای نامردمی واگذاشتنی نبوده و نیست و اینگونه ازچشم افتادهها و نکوهیده شدهها نتوانسته و نمیتوانند دلاورمردیها را بهپایخود بنویسند.
ایکاش اینان بتوانند به اندیشیدن و خردورزی روی آورند و بیش از این خود را سیاه و تباه نکنند و بدانند که ایرانِ از جان بهتر، اَزآن و وابسته به همهی ایرانیان با هر پَسند و بینش است و ناهمراهان با این مردمِ میهنپرست، فَرجامی دردناک و ترسناک دارند.
و در یک سُخن:
همبستگی، همگامی و همراهی همهی ایرانیان در نبرد شکوهمند با کشورهای بیریشه، بَرساخته و تازه به دوران رسیده، آموزههایی را به جهانیان و بهویژه، نامردمان داد که پذیرش آنها بایستگیِ دانایی و خردمندی میخواهد.
ثبت دیدگاه